De gele lissen in de tuinvijver zijn een streling voor het oog. Telkens weer heeft een wandeling doorheen het welige groen en het leven in de tuin een verkwikkend, ontspannend, effect. Als ik het vingerhoedskruid tegen deze groene weelde zie bloeien, bedenk ik hoe perfect deze spontaan gegroeide harmonie is. Vandaag merkte ik ook een grote koninginnepage op, een koolwitje en een dagpauwoog. En de kersen beginnen te ‘blanken’. Blanken is een woord dat mijn moeder gebruikte om aan te duiden dat deze heerlijke junivruchten begonnen te rijpen maar nog net te groen waren om te eten. Dit huis is als de moederschoot… . Wie schreef dit gedicht ook weer?
Blauwkruikje 