Eendagsbloem (Tradescantia 'Blue Stone') Dit is het getij het ogenblik van alle Licht. Ik open mijn eindeloze wezen. Dit is de stond het late gloren het schemersluiten het terugplooien. Eén dag slechts, één van glorie. © fp
Maand: juni 2012
Aleph – Paulo Coelho***
Wat zal ik over deze roman, uitgegeven in augustus 2011 bij De Arbeiderspers, zeggen dat al niet gezegd of geschreven is? Wie schrijvers levensgeschiedenis kent en meerdere romans van hem heeft gelezen, begrijpt dat Aleph het resultaat is van een spirituele herbronning.
Een trans-Siberische treinreis, bedoeld om in Russische steden als Jekaterinenburg, Novosibirsk, Irkoetsk , Vladivostok z’n boeken te promoten en signeersessies te houden, wordt veel meer dan een doel op zich. De reis wordt de weg. Alles wat zich op deze reis aandient of hem vergezelt: Yao, z’n Russisch-Chinese tolk, Hilal, een 21-jarige Turkse violiste, een sjamaan aan het Baikalmeer, z’n Russische lezers, een onderhoud met Poetin, het uitgeversgezelschap in het treincoupé, vormt de poort naar een ervaring die nieuwe inzichten met zich brengt. Elke dag is anders en vooral de ervaring met Hilal, brengt hem in een regressie naar een moment in z’n ver verleden waar hij als lid van de Inquisitie mee verantwoordelijk was voor het feit dat acht jonge meiden als ‘heksen’ op de brandstapel belandden. Vijf van hen – Hilal is de vijfde – kwam hij terug tegen in z’n gereïncarneerd leven. Zij is degene aan wie hij vergiffenis vraagt; zij is degene aan wie hij toen en nu z’n fysieke liefde ontzegt; waarvan hij houdt ‘als een rivier’. En het bovennatuurlijke, het magische, het transpersoonlijke is alom aanwezig.‘Toen ik dit boek aan het schrijven was, stuurde Hilal me twee e-mails waarin stond dat ze had gedroomd dat ik ons verhaal aan het vertellen was. Ik vroeg haar geduld te hebben en berichtte haar pas dat het inderdaad zo was, toen ik het boek af had. Uit haar reactie bleek dat ze niet erg verbaasd was.'(305) Hij gelooft dat van de acht veroordeelden, het meisje in kwestie, de enige is die echt van hem hield. 
Het magisch-realistische in Coelho’s werk is soms erg bevreemdend door de mix van christelijke religie, occultisme, parapsychologie, spiritisme, magie, sjamanisme, kabbalah. Je voelt je een buitenstaander, een niet-ingewijde. Het zijn wellicht de echte adepten van de hippie-cultuur en de new age die zich beter thuis voelen in deze esoterische wereld. Dat hij van de lezer verwacht dat die gaat experimenteren met ‘terugkeer naar het verleden’, bewijst de waarschuwing op het einde van de roman. Hij moet ‘minimale kennis van het gebeuren hebben’. Aleph is de eerste letter van het Hebreeuwse alfabet, de alfa en de omega, de adem, de spirit waaruit alles ontstaat, het punt dat alle andere punten in zich draagt, de krachtbron die de verteller weer ‘koning van zijn koninkrijk’ maakt. Door de trans-Siberische treinreis te ondernemen, breekt hij met de routine – die tot verveling was geworden- van zijn druk schrijversbestaan. Hij ontmoet een jonge vrouw die, terwijl ze een boek van hem las, hem hoorde zeggen dat ‘hij ooit voor haar een heilig vuur had laten branden en dat zij daar op een dag iets tegenover moest stellen’. Zij heeft vaak over dat vuur gedroomd en weet dat hij hulp nodig heeft, daarom is ze naar Moskou gekomen. Dit bizarre voorval wordt het begin van een bevrijdende, inspirerende en nederig makende relatie, de aanzet ook voor het schrijven van Aleph. Zie ook: Paulo Coelho over Aleph.
Literaire tuin (5)
Geluk
Als een rozeruiker zoet
is het zacht ontloken turen, 
schat van de ademloze ure
dat het hart zijn liefde ontmoet.
Als een rozeruiker zoet
is het ingetogen zwijgen,
sprakeloos tot elkander neigen
als het hart de liefste ontmoet.
Als een rozeruiker zoet
Is het eindeloos mild genezen,
‘t zalige geborgen wezen
als het hart, vervuld, ontmoet
Liefde en Liefdes overvloed.
IDA GERHARDT uit: Verzamelde gedichten, Polak & Van Gennep, Amsterdam, 1985
foto: Franse roos – Rosa gallica complicata
schat van de ademloze ure
dat het hart zijn liefde ontmoet.
Als een rozeruiker zoet
is het ingetogen zwijgen,
sprakeloos tot elkander neigen
als het hart de liefste ontmoet.
Als een rozeruiker zoet
Is het eindeloos mild genezen,
‘t zalige geborgen wezen
als het hart, vervuld, ontmoet
Liefde en Liefdes overvloed.
IDA GERHARDT uit: Verzamelde gedichten, Polak & Van Gennep, Amsterdam, 1985
foto: Franse roos – Rosa gallica complicata
Jewel of the day, Britain’s Queen Elisabeth II celebrates diamond jubilee (1952-2012)
The Valkyries – De beschermengel (Paulo Coelho)**
Ik waarde door de bibliotheek en vroeg me af welke boeken ik zou meenemen. Ik was met geen bepaalde auteur of titel in mijn hoofd binnengestapt. Het werd De beschermengel (1992) van Paulo Coelho. Zijn boeken lezen als een trein. Hij weet het menselijke alledaagse, het doodgewone vaak op een magisch niveau te tillen. Zo ook in deze roman die beweert gebaseerd te zijn op autobiografische feiten. Je moet wel new age-jargon accepteren, er achter komen wat het volgen van de Traditie betekent en je niet storen aan geromantiseerde mythologische, religieuze en spirituele symboliek en metaforiek. Je hebt vaak de indruk: dit is een verhaal voor ingewijden. Bij Paulo Coelho is het aardse mythisch en vice versa, gefascineerd als hij is door wat in de wereldziel tussen hemel en aarde beweegt.
In deze roman trekt de hoofdpersoon Paulo, op advies van z’n meester J. , veertig dagen de Mojave-woestijn van New Mexico in om z’n beschermengel te ontmoeten. Z’n vrouw Chris staat erop hem, overigens tegen z’n zin, te vergezellen. In de woestijn ontmoeten ze de Walkuren, een groep vrouwen op motorbikes. Paulo heeft als magiër alle rituelen van de Traditie gevolgd en wil nu z’n beschermengel ontmoeten. Na de confrontatie met Vahalla, een Walkure, die hem door z’n levenscrisis en angsten loodst, vindt hij de moed om alleen naar Glorieta Canyon te trekken en er te wachten op de verschijning van z’n beschermengel. Paulo krijgt er een visioen en er wordt hem een tekst gedicteerd of beter in herinnering gebracht. Het is een bijzonder krachtige en wonderlijke ervaring. Tegelijk met de spirituele gebeurtenissen gedurende deze veertig dagen, gebeurt er ook iets met de relatie tussen hem en z’n vrouw.
We maken steeds kapot wat ons lief is/Allemaal doen we dat, weet dat wel;/Sommigen doen het met een bittere blik/Anderen met een vleiend woord;/Lafaards doen het met een kus,/De moedigen met het zwaard. (Oscar Wilde)
Paulo moest leren wat hem lief was – zijn werk- te accepteren. Zijn geestelijke begeleider raadt hem aan zich terug te trekken en hij realiseert meteen één van z’n dromen: een veertigdaagse zoektocht in de Mojave-woestijn (1988), het begin van een succesrijke schrijverscarrière.
Blauwkruikje 