DOCUMERICA photos: The spoils of industry | The Economist.
Niet alleen hier te lande maar ook in Amerika wordt teruggegrepen naar ‘the seventies’. In het gereblogged artikel, waaruit ik enkele passages vertaalde, vindt u een merkwaardige fotoreeks uit de zeventiger jaren, gemaakt in opdracht van het EPA. Ze tonen ‘the state of the environment at the time’. Hallucinant soms.
Tussen 1972 en 1977 waren bijna 70 fotografen in dienst van het jonge Amerikaanse Environmental Protection Agency (EPA) om de toestand van het milieu in het land te fotograferen. Ze werden geselecteerd door Gifford Hampshire, een voormalig foto-editor op National Geographic en een lid van het public affairs team van de EPA. Hampshire was in de greep van de iconische beelden van de Dustbowl tijdens de Grote Depressie vier decennia eerder genomen door de fotografen van de Farm Security Administration (FSA). Aan de EPA – die haar missie om ’s lands aftakelend milieu te onderzoeken promoot – stelde hij een even groots project voor.
Met Arthur Rothstein, een FSA veteraan, als zijn adviseur, wilde Hampshire niet alleen een “visuele baseline” waaruit in de toekomst verbeteringen op milieugebied konden worden afgeleid, maar ook een bredere visie op het land als geheel.”Waar je mensen ziet, is er een milieu-element aanwezig waaraan ze verbonden zijn,” zei hij tegen zijn fotografen. “De grote DOCUMERICA foto’s laten die band en zijn betekenis zien.” Het resultaat was een project van enorme omvang: het maken van bijna 22.000 foto’s over het hele continent gedurende meer dan vijf jaar. Van de kitsch van de New Yorkse suburbia tot de vervuilde Louisiana stranden; van Texas’ uitgestrekte snelwegen naar de chemische vervuiling in Kentucky, van de zongeblakerde boeren in Minnesota tot de zwarte moslims in Chicago. Dit project werd sinds de hoogtijdagen.van de jaren zeventig niet getoond aan het publiek.
In tegenstelling tot de monochromatische beelden van de FSA, die een wereld van elementaire bestaansmiddelen ontdaan van alle comfort afbeelden, spreken de kleurverzadigde foto’s van DOCUMERICA van een land vol met de dodelijke neveneffecten van overvloed. Een jongen loopt naar zijn spaandakhuis waarover een smelterijschoorsteen rook uitstoot in een kobalt blauwe hemel. Roestende auto’s achtergelaten in een giftige vijver lijken op oude wezens die zich in slib voortslepen – een geheel nieuw type file.
Zelfs al is de verontreiniging niet het centrale thema in al deze foto’s, toch is ze verdoken aanwezig in opvallend eenvoudige portretten als die van een Chicago paar in een baby blauwe smoking en rode jurk, of een tiener in haar felgekleurde slaapkamer. Er is een synthetische allure, een plastic glans die zinspeelt op een chemische romance die zich over hen uitmorst.
Het zeventiger jaren project kon steunen op groten als Gifford Hampshire evenals enkele toekomstig grote fotojournalisten zoals Danny Lyon, Flip Schulke en John H. White, die allen voor een standaard dagloon van $ 150 werkten. Deze foto’s vormen in meer dan een opzicht een nostalgische reis.
Blauwkruikje 