Dankzij Knack Club-vrijkaarten de kans gekregen om deze prachtige Belgische film te zien in Kinepolis Leuven:
Jean-Pierre en Luc Dardenne werken in het voor hun vertrouwde genre van het sociale drama, het kader voor een heel persoonlijk en zeer ontroerend relaas. Voor het eerst voegen ze daar een interessant element aan toe: ‘Deux jours, une nuit’ is een heuse psychologische thriller […] De film is feilloos opgebouwd. Het gevaar bestond er natuurlijk in dat de vertelling repetitief zou worden, aangezien Sandra steeds dezelfde vraag aan verschillende mensen moet gaan stellen. Maar de Dardennes zijn daarvoor te intelligente scenaristen. Ze weten op gepaste momenten, heel subtiel, de spanning weer op te drijven. Het allereerste telefoontje dat Sandra doet, de “test case” zeg maar voor de gehele onderneming, doet je op het puntje van je stoel zitten.Geen enkele seconde in de film is niet van belang. Zelfs een woordeloos shot van Sandra op de bus, onderweg naar een volgende, mogelijks verpletterende teleurstelling, is vol van betekenis. In Marion Cotillard hebben de regisserende broers ook een droom van een hoofdrolspeelster gevonden. Voor het eerst werken ze met zo’n grote naam: Cotillard is Oscarwinnares voor haar vertolking van Edith Piaf en een volwaardige superster van de Europese film. Ze laat haar inherente glamour achterwege en gaat helemaal op in het Dardenne-universum. In al die lange takes speelt ze met een rauwe overtuiging en een inherente droefheid, gecommuniceerd via Cotillards grootste instrument: die prachtige, hypnotiserende ogen [bron: Cobra.be Deux jours, une nuit – Jean-Pierre en Luc Dardenne] De broers Dardenne hebben op het filmfestival in Cannes de prijs van de Oecumenische Jury voor hun hele oeuvre in ontvangst genomen. Volgens deze jury geeft hun werk blijk van “een diepe menselijkheid” en “zetten ze de evangelische waarden voorop”. In hun dankwoord zeiden de broers “erg vereerd” te zijn door deze erkenning.[bron: deredactie.be Filmfestival van Cannes]
Blauwkruikje 