Eredoctor Nadine Gordimer overleden

Nadine Gordimer gaf in 2006 de Servottelezing.

KU Leuven – Rob Stevens

Op 13 juli overleed Nadine Gordimer, Nobelprijswinnares voor Literatuur 1991. In 1980 werd zij eredoctor van onze universiteit. Zij geldt als de belangrijkste Engelstalige Zuid-Afrikaanse letterkundige, samen met J.M. Coetzee. Zij schreef veertien romans, en een tiental bundels kortverhalen.Nadine Gordimer werd geboren op 20 november 1923. Al in haar eerste publicaties gaf zij blijk van onvrede met het geldende Zuid-Afrikaanse rassenbeleid, dat zij publiek negeerde. Haar werk werd dan ook een tijdlang verboden. De verhouding tussen de verschillende bevolkingsgroepen in haar geboorteland is een constante in haar werk, en maatschappelijk activisme bleef deel van haar leven, tot op hoge leeftijd.Zij werd de meest succesvolle schrijfster van haar land. Haar werk is in meer dan dertig talen vertaald, en zij ontving een waslijst aan internationale onderscheidingen. De belangrijkste daarvan waren de Booker Prize 1974 en de Nobelprijs voor Literatuur. Zij onderhield levendige contacten met de KU Leuven, vooral via wijlen professor Herman Servotte. Toen ze in 2006 naar Leuven kwam voor de Herman Servotte-lezing, typeerde ze haar werk zo: “Niemand kan het uitleggen, maar schrijvers bezitten de mysterieuze gave om zich in te leven in andermans leven. Sommige autobiografische werken zijn niet slecht, maar ik hou niet van navelstaarderij. Ik geloof echter niet dat het een beperking is wanneer je als schrijver alleen je eigen land kent, want dat is je bron.”

via Eredoctor Nadine Gordimer overleden | Nieuws.

Brieven naar België

“Op een dag liet Herman Servotte me weten dat hij een van mijn romans erg apprecieerde. Heel wat recensies leg ik naast me neer omdat de critici niet begrepen hebben waar het om draait. Maar Hermans bedenkingen betekenden altijd veel voor me. Hij had inzicht in de personages en begreep landen ver van het zijne. Ik bezorgde hem mijn boeken en we onderhielden een interessante correspondentie.”Enkele jaren na de uitreiking van haar eredoctoraat nodigde Servotte de Zuid-Afrikaanse uit om een seminarie te komen geven in Leuven. “Dat was nieuw voor mij. Ik ben geen academicus en geef geen workshops. Maar op de een of andere manier wist hij me te overtuigen. Ik logeerde in het prachtige Begijnhof. Dankzij de deskundige leiding van Servotte verliepen de weken bijzonder vlot. Aan het Engelse literatuurdepartement wisselden we enkele weken van gedachten over auteurs, van Kafka en Proust tot hedendaagse Afrikaanse schrijvers. Servotte was geïnteresseerd in mijn continent; ik geloof dat hij in Congo geweest is. Tot mijn eigen verbazing genoot ik van het seminarie. Het was een heerlijke tijd en de vriendschap met Servotte bloeide.”Nadien overbrugden brieven de afstand tussen België en Zuid-Afrika. “Ik heb hem maar een of twee keer teruggezien. Maar we zijn mensen van het woord, aan brieven hadden we genoeg.” Gordimer denkt met een warm hart terug aan de bevlogen literatuurwetenschapper. “Toen hij stierf 24 januari 2004 — red. was ik erg triest. Ik verloor een goede vriend en mentor. We hadden zoveel gemeen. Ik bewonderde hem om zijn levendige geest. Daarom kom ik graag het fonds inhuldigen ter zijner herinnering.”

via Nobelprijswinnaar Nadine Gordimer huldigt Fonds Herman Servotte in | Nieuws.