Dat Dichter des Vaderlands, Charles Ducal, zich zo vaak bewonderend uitlaat over de Franse en Duitse vertalingen van zijn gedichten; over de zorg waarmee de vertalers de woorden, het ritme, de betekenis van zijn verzen omzetten in onze beide andere landstalen, moet ons geenszins verbazen. Onderstaand Letterenfondsblog toont ons hoeveel inlevingsvermogen goed vertalen inderdaad vergt.
Empathie. Method acting. Je inleven in de inhoud en je als een acteur identificeren met het personage. Tijdens de Vertalersgeluktournee 2014 kwam opvallend vaak de noodzaak van inlevingsvermogen ter sprake, zeker bij de uitdaging vertalenderwijs de juiste stem en de juiste toon te treffen. Of dat nu ging om het staccato van Hitler in Daar is hij weer of de illusieloze taal van Jacob Bronsky, een jood die de oorlog heeft overleefd in Fuck America; of dat het ging om de mozaïekstijl van Sjiskin, het precieze oog voor intermenselijke relaties van Giordano of de spaarzaam geschreven vignetten waarin Arno Camenisch een microkosmos van stugge boeren oproept.
Blauwkruikje 