In het Westen hebben we het vage gevoel dat poëzie goed is voor de ‘ziel’, ze maakt ons gevoelig en wijzer. Maar we weten niet altijd hoe dit in zijn werk gaat. De poëzie beleeft harde tijden om in praktische zin haar weg te vinden in ons leven . In het Oosten daarentegen wisten sommige dichters -zoals de 17e-eeuwse boeddhistische monnik en dichter Matsuo Bashō – precies welk effect hun poëzie beoogde: het was een medium ontworpen om ons te leiden naar wijsheid en rust, zoals deze termen zijn gedefinieerd in de Zen-boeddhistische filosofie.
Bashō’s poëzie was een slim middel tot verlichting en openbaring – door de kunstig eenvoudige ordening van woorden. De gedichten zijn waardevol, niet omdat ze mooi zijn (al zijn ze dit ook), maar omdat ze kunnen dienen als een katalysator voor belangrijke zieletoestanden. Ze herinneren zowel de schrijver als de lezer dat tevredenheid gebaseerd is op weten hoe je plezier ontleent aan eenvoud, en hoe je ontsnapt (al is het maar voor een tijdje) aan de tirannie van het zelf.
“In the West, we have a vague sense that poetry is good for our ‘souls’, making us sensitive and wiser. Yet we don’t always know how this should work. Poetry has a hard time finding its way into our lives in any practical sense. In the East, however, some poets—like the 17th-century Buddhist monk and poet Matsuo Bashō—knew precisely what effect their poetry was meant to produce: it was a medium designed to guide us to wisdom and calm, as these terms are defined in Zen Buddhist philosophy.” […]
“Bashō’s poetry was a clever tool for enlightenment and revelation – through the artfully simple arrangement of words. The poems are valuable not because they are beautiful (though they are this too) but because they can serve as a catalyst for some of the most important states of the soul. They remind both the writer and the reader that contentment relies on knowing how to derive pleasure from simplicity, and how to escape (even if only for a while) the tyranny of being ourselves.” *
* The Great Eastern Philosophers: Matsuo Bashō | Philosophers’ Mail.
Wow, prachtkleuren en -compositie bij ‘troostende’, rustgevende woorden! Wat een mooie foto van een pompoenentuin om in te ontsnappen aan de “tirannie van het zelf”!
Heb ik toch dit jaar voor de eerste keer pompoenen gezaaid … Veel te laat, merk ik nu maar al te goed. Het had voor Sint-Marcus (de naamdag van mijn vadertje zaliger) moeten gebeuren, en die wet van de weerspreuk heb ik niet gerespecteerd. Volgend jaar eerder en beter …
LikeLike
Ik kwam al wandelend langs dit pompoenenveld en meteen schoot me de volgende zenwijsheid te binnen. Ik kon niet aan de verleiding weerstaan ze fotografisch vast te leggen al zit ze veel scherper in mijn hoofd dan deze foto weergeeft. Ze stamt uit het Edotijdperk in Japan (1600-1868). Achter een tempel lag een veld waar veel pompoenen aan de ranken groeiden. Op een dag brak er een gevecht tussen hen uit, en de pompoenen verdeelden zich in twee groepen en maakten een hoop kabaal door tegen elkaar te schreeuwen. De opperpriester, die het kabaal hoorde, ging kijken wat er aan de hand was en zag de pompoenen met elkaar bekvechten. Met zijn eigen bulderende stem berispte de priester hen. ‘Hé, pompoenen wat zijn jullie daar aan het vechten? Schiet op, allemaal zazen doen.’ De priester leerde hen hoe ze zazen moesten doen. Terwijl de pompoenen in zazen gingen zitten op de manier die de priester hen geleerd had, nam hun woede af en werden ze rustig. Toen zei de priester op kalme toon:’Leg nu allemaal je hand boven op je hoofd.’Toen de pompoenen de bovenkant van hun hoofd voelden, merkten ze dat daar een vreemd ding aan gehecht was. Het bleek een rank te zijn die hen allemaal met elkaar verbond. ‘Dit is echt vreemd. Zijn we hier aan het ruzieën terwijl we allemaal met elkaar verbonden zijn en gewoon hetzelfde leven leiden. Wat een stommiteit! Het is precies zoals de priester zei.’ Hierna konden alle pompoenen goed met elkaar opschieten. – Zenmeester Kosho Uchiyama, Opening the Hand of Thought
LikeLike
Dit is op The Sausage Machine herblogd.
LikeLike
Ik schijf zelf haiku en Basho is een van mijn grote voorbeelden, al wijk ik in onderwerp, stijl enz. heel erg van hem af. Bedankt voor het delen!
LikeLike