Soldaat 1914 De hamer van de taal heeft zijn schedel gekraakt en alle kamers ingenomen. Het is nog zijn hoofd, maar wordt nu bewoond door iets groters. In de keuken wordt proviand klaargemaakt voor zijn aandeel in armen en benen. In de woonkamer schept het dagblad het kwaad. Zo wordt de wil langzaam losgepraat van have en goed en ingesnoerd in het uniform van de plicht. Een oeroud instinct wordt uit de mottenzak boven gehaald en gelucht. Er zitten gaten in, allicht van angst, maar die kunnen gedicht. Hoofdletters vullen ze in, geven de dood zijn onsterfelijke zin. Zijn dood, niettemin. Charles Ducal - 4 augustus 2014 Dichter des Vaderlands
Charles Ducal brengt in zijn gedicht hulde aan de soldaat anno 1914 die in volle oorlogspropaganda naar het front wordt gestuurd, de dood tegemoet.
foto: fp – Deutscher Studentenfriedhof – Langemark (B)
Dit is op The Sausage Machine herblogd.
LikeLike
Aangrijpend… de waanzin van de oorlog poëtisch “mooi” verfbeeld…
LikeLike