Over oorlogscorrespondenten …

Drukwerk

De foto’s in dit boek zijn uiteraard geen kunst. Het gaat vaak om snel gemaakte beelden, snapshots, die tijdens de productie van de reportages genomen werden. De beelden bieden ons echter een interessante kijk achter de schermen van de oorlogsverslaggeving. Ze tonen niet alleen de intense en gevaarlijke situaties van de reizen maar ook de rustige of zelfs vrolijke momenten. Vranckx beschrijft zijn fotoboek als een familiealbum, wat inderdaad de beste beschrijving is voor dit werk. De lezer krijgt het voorrecht om met een uniek team, een unieke ‘familie’, mee te kunnen reizen en deel te zijn van hun ontmoetingen.* Eind november gaf Rudi Vranckx een lezing met als thema ‘Het gezicht van de oorlog’: in de Grote Aula van het Maria Theresia College (KUL) deelde hij zijn ervaringen als oorlogscorrespondent met 700 studenten en alumni. In Nederland werd Olaf Koens vandaag tot Journalist van het Jaar uitgeroepen. Het Juryrapport schetst een profiel dat in de Volkskrant met betrekking tot het voorbije jaarkrankzinnig’ genoemd wordt. Precies dat woord kwam bij me op terwijl ik zondagavond het programma ‘Deutsche Reporter an der Front’ op  ZDF bekeek. Het nieuws dat ons dagelijks geleverd wordt door oorlogsfotografen en -correspondenten over de conflicthaarden in de wereld lijkt zo vanzelfsprekend. We consumeren het vaak alsof het om akkefietjes gaat. Deze nieuwsgaring  in uiterst moeilijke omstandigheden tot stand gekomen, wordt niet altijd naar waarde geschat. Dat voor deze correspondenten ‘elke reis de laatste kan zijn’ beseffen wij nieuwsconsumenten amper. Hun drijfveer begrijpen we nauwelijks. Ze zijn zoveel meer dan de voyeurs van ellende. Hoe ze al die gefotografeerde en gerapporteerde ellende verwerken, die vraag komt niet bij ons op. Dat de media ons ook regelmatig attent maken op ‘de mens’ achter het beeld of het verslag, door hem het onderwerp van een reportage, of een prijs te maken, juich ik van harte toe. Het scherpt onze aandacht voor een bijzonder beroep waar elke opdracht de laatste kan zijn.

*cuttingedge.be: Van Ouytsel, Joris: Het gezicht van de oorlog – Meereizen met een legendarische journalist, 12 november 2012

Woorden van het jaar 2014

 

Het woord ‘flitsmarathon’ is door woordenboekenuitgever Van Dale uitgeroepen tot woord van het jaar in Vlaanderen. Het woord ‘flitsmarathon’, dat gedefinieerd wordt als ‘een politieactie waarbij de hele dag intensief geflitst wordt’, haalt het met 24 procent van de stemmen.Op de tweede plaats prijkt de boterhammentaks, gevolgd door de kamikazecoalitie. In Nederland is de dagobertducktaks verkozen tot woord van het jaar 2014. Met de dagobertducktaks doelen onze noorderburen op een speciale belasting die wordt geheven over het vermogen van superrijke mensen, oftewel een superrijkentaks. Nog in de Nederlandse top drie staan moestuinsocialisme en stemfie.(bron: Het Nieuwblad)

En het kinderwoord van het jaar ‘OMG!’  werd gisteren Karrewietprimeur voor het Sint-Jan Berchmanscollege, Brussel.

 

 

%d bloggers liken dit: