Eure Politik vernichtet die Milchbauern – Pas de pays sans paysans – Mehr Auflagen, weniger Geld, melkt doch selbst – Doet de boer nog zo zijn best, wordt hij door de overheid gepest – Wir ackern ohne Gentechnik – Nous exigeons un prix minimum décent SVP!!! – Den deze is versleten, een nieuwe kan ik wel vergeten (vooraan op de trekker) – Le changement c’est maintenant. JA. Zo luidden gisteren de slogans waarmee de boeren uitpakten. Vooral die laatste slogan bleef hangen. Er is verandering nodig in die sector maar of boer en wetenschapper het over dezelfde ‘changement’ hebben, is zeer de vraag. Alma De Walsche interviewde Joost Visser. Hij doctoreerde met Down to Earth, een historische schets van het ontsporen van ons landbouwsysteem, waarin hij een analyse maakt van de opkomst en het verval van ‘industriële’ landbouw, het heeft over het herwortelen van landbouw weg van de fabriek naar de lokale boer en over ecologie.
Het naoorlogse landbouwmodel, gebaseerd op de wonderen van de kunstmest, is er een van grenzeloze intensivering en schaalvergroting. Hoe kon zo’n tunnelvisie zich zo dominant opdringen, vraagt Joost Visser zich af. Het is tijd om deze leugen te doorprikken en de landbouw terug met de voeten op de grond te brengen, vindt de Nederlandse onderzoeker.
Down to Earth, dat is de titel van het doctoraat waarmee Joost Visser vijf jaar geleden, na een lange onderzoekscarrière, promoveerde. Hij deed dat bij de befaamde Nederlandse landbouw-socioloog Jan Douwe van der Ploeg en de heterodoxe econoom en filosoof Bob Goudzwaard.
Hoe is het mogelijk geweest dat wij vanuit zo’n tunnelvisie een landbouwsysteem hebben uitgebouwd dat zo dominant is geworden?
Dat is de vraag die Visser in zijn doctoraal proefschrift onderzocht. Het is hoog tijd om heldere taal te spreken, dit tunnelbestaan te verlaten en de landbouw weer te brengen waar hij hoort: bij de lokale boer en bodem, vindt Visser.
Blauwkruikje 