Zanger-architect Zjef Vanuytsel is gisteravond overleden in het ziekenhuis in Leuven. Hij was een van de belangrijkste Vlaamse kleinkunstzangers van de jaren 70, maar omschreef zichzelf liever als een “liedjesmaker” of “Nederlandstalige chansonnier”. Vanuytsel is 70 geworden, hij had al een tijd kanker. Hij is vooral bekend van het nummer “De zotte morgen”. bron: deredactie.be
De Nederlandse scenarist en regisseur Frank Ketelaar en Volkskrantlezer Mark Beumer versloegen op zaterdagavond 19 december in Den Haag het Vlaamse team van televisiemaker, stand-up comedian en zanger Bart Cannaerts en Bert De Kerpel, lezer van De Morgen, in de finaleronde van het Groot Dictee der Nederlandse Taal. Oud-docent Nederlands Johan De Schryver (KU Leuven) maakte maandag echter een (zij het wat geïrriteerde) kanttekening bij het Groot Dictee der Nederlandse Taal . Perfect spellen, zelfs voor de organisatoren van het GDdNT, zo blijkt, is een illusie.
‘De versie van vorige week bevestigt perfect de traditionele achterlijkheid. Ik ken in elk geval geen enkele linkmiegel, en zeker niet een die jij-bakt. En ik ben nog nooit van Scylla in Charybdis gevallen. Geheugenwerk zat dus. Anderzijds armoe troef wat regelwerk betreft. Het enige werkwoordsgeval dat misschien voor een enkele, zwakkere spellingsfanaat een uitdaging kon zijn, was verkaasd. Het strafste van het dictee van 2015 was echter dat er volgens mij drie fouten staan in de officieel juiste versie.’ Meer lezen: Neder-L
“De geboorte van de moderne kosmologie situeert zich in de beginjaren van de 20ste eeuw”, zegt theoretisch natuurkundige en kosmoloog Thomas Hertog. “Het begon met Einstein en zijn algemene relativiteitstheorie uit 1915, en Georges Lemaître trok uit die theorie verregaande kosmologische conclusies.”
“Tot in de eerste decennia van de 20ste eeuw dacht men over de kosmos als een statisch decor, weliswaar met boeiende fenomenen, maar als geheel eigenlijk vrij oninteressant – metafysisch als het ware. Einsteins relativiteitstheorie bracht de structuur en evolutie van tijd en ruimte in wisselwerking met materie en energie, waardoor het heelal tot het domein van de wetenschap ging behoren.”
“Tal van waarnemingen hebben Einsteins relativiteitstheorie intussen onderbouwd. Zo stelde Arthur Eddington in 1919 vast dat een object met grote zwaartekracht, bijvoorbeeld de zon, inderdaad de ruimte zelf kon beïnvloeden en dus ook de weg die licht door die ruimte aflegde, precies zoals Einstein voorspeld had.” – meer lezen: T. Hertog: Blauwdruk Big Bang …
Het was dus op 25 november 1915 dat Albert Einstein in de Pruisische Academie in Berlijn de finale versie voor van zijn relativiteitstheorie voorstelde. Vervolgens komt in 1927 de jonge Belgische priester en natuurkundige, Georges Lemaitre, op basis van Einsteins nieuwe theorie tot de ontdekking dat ons heelal uitdijt en haar oorsprong kent in een oerknal. Lemaitre ontketent zo een ware revolutie in ons denken over de kosmos waarin radicaal gebroken wordt met de aloude en diepgewortelde idee van een statisch heelal. Lemaitre schrijft onder meer: `the evolution of the world can be compared to a display of fireworks that has just ended; some few red wisps, ashes and smoke. Standing on a cooled cinder, we see the slow fadings of the suns, and we try to recall the vanished brilliance of the origin of the worlds.”
Einsteins formule na zijn zoektocht naar Newtons ‘agent of gravity (1687)’ :
⇓
zwaartekracht
Einsteins ‘legacy’ is dat hij Tijd en Ruimte levend, dynamisch heeft gemaakt. “Space / Time tells matter how to move; matter tells Space/Time how to curve.” In een simulatie toonde professor Hertog hoe het netwerk van de kosmos de materie in beweging brengt en hoe de materie op haar beurt de buiging van die kosmos bepaalt. Het geniale van Einstein lag niet in het rekenen – daarin moest hij zich vaak laten bijstaan – maar wel in het intuïtieve, het kneden van een kloppend wiskundig frame tot een nieuwe fysische realiteit.
Hij besprak verder in deze lezing de verwevenheid van de verschillende persoonlijke, historische en wetenschappelijke factoren die deze uitzonderlijke periode in de geschiedenis van de kosmologie vorm hebben gegeven. Hij besprak tevens de reacties van de internationale wetenschappelijke wereld ten aanzien van Lemaitres oerknalhypothese, gaande van Einsteins initiële negatieve houding tot de uiteindelijke observationele vindicatie van het oerknalmodel met de ontdekking van de kosmische achtergrondstraling in 1965, net voor Lemaitres overlijden. Tenslotte beschreef hij hoe nieuwe technologische ontwikkelingen ons vandaag toelaten om een tot op heden onbekende realm (bv. GPS ) van Einsteins theorie en Lemaitres kosmologie te exploreren.
Thomas Hertog (Leuven, 27 mei 1975) studeerde Natuurkunde aan de KU Leuven. Hij behaalde zijn doctoraat aan de Universiteit van Ca
mbridge met een proefschrift waarin hij de oorsprong van de kosmische expansie onderzoekt. Hij werkte als onderzoeker aan de Universiteit van Californie en werd fellow aan het CERN in Genève in 2005. Hertog keerde terug naar België in 2011 waar hij momenteel hoogleraar is aan het Instituut voor Theoretische Fysica van de KU Leuven.
Hertog is een internationaal gerenommeerde kosmoloog en werkt nauw samen met Stephen Hawking ( zie Terzake 1 en Terzake 2 ). Aan de KU Leuven leidt hij een onderzoeksgroep die het jonge heelal bestudeert op basis van de snaartheorie, een speculatieve theorie die potentieel geldig blijft bij de oerknal waar begrippen als ruimte en tijd hun betekenis verliezen. Hertog geeft zowel gespecialiseerde als populariserende lezingen en zijn onderzoek werd vertolkt in talloze media kanalen in binnen – en buitenland. Hertog woont met zijn vrouw en hun vier kinderen in Bousval.
Ook leuk: Speeddate Thomas Hertog – In 27 vragen naar hoofd en hart van Thomas Hertog – Campuskrant 16/12/2015 – KULeuven
Als oud-lerares van COLOMAplus, waar het HUIS van GASTRONOMIE en ONTHAAL regelmatig zorgt voor uiterst fijne recepties, studiedaglunches en Superclubetentjes (tafelen met oud-collega’s) kwamen de filmvrijkaarten van KNACK CLUB voor de foodie-film Burnt me als verrassend interessant in de schoot vallen. Bovendien hadden het artikel over de nieuwe Michelingids 2016 en de sterren die in ons land aan de hemel (blijven) schitteren, vallend of gevallen zijn, mijn aandacht getrokken. Nu ja, met de feesten in het verschiet is watertanden bij beelden en verhalen over culinaire kunst in elk geval geen al te dure zonde. Misschien, dacht ik, is er hier of daar wel een inspirerend ideetje te halen dat mijn kerstkokkerellen wat ‘schwung’ inblaast.
In Burnt is chef-kok Adam Jones (Bradley Cooper) een rockster in de keuken. De culinaire wereld ligt aan zijn voeten maar door zijn wilde leven met drank en drugs verliest hij zijn tweesterrenrestaurant in Parijs. Enkele jaren later duikt het enfant terrible op in Londen om er het beste restaurant ter wereld te openen. Hiervoor moet hij zijn oude gewoontes opgeven en moet hij zich omringen met de besten uit het vak, waaronder de getalenteerde Helene (Sienna Miller) en zijn oude vriend Michel (Omar Sy). Zijn terugkomst wekt echter ook de belangstelling van oude vijanden die zijn comeback niet evident maken.
Een blik op de recensies gaf me niet veel hoop een interessante prent te gaan zien. De scores stegen amper boven de paar sterren uit. Durf je dan nog wel zeggen dat de film je een leuke, amusante en boeiende filmavond bezorgde? Ik herinner me de roman Troost van Ronald Giphart nog. Geen grootse literatuur maar best wel leuk. Daar vroeg ik me toen bij af of het psychologiserende relaas de ‘reality’ van de topchefkeukens weergaf.
In Burnt is Adam Jones ‘an arrogant prick’ die alleen zichzelf in de weg staat in zijn nieuwe ambitie om de prestigieuze Michelinsterren aan de Londense restauranthemel van een oude vriend te doen twinkelen. Een moeilijke jeugd en een drugs, drank en gevangenisverleden verklaren zijn autoritaire, ongeremde basale driften. Dat levert harde scènes op maar de troost van rivaal Reece (Matthew Rhys) en gedelgde schulden voeren naar een keerpunt. Begeleidend arts en analytica Dr. Rosshilde (Emma Thompson) komt gevat en cool uit de hoek en souschef Hélène (Sienna Miller), pareert, als zelfverzekerde alleenstaande moeder, prima Adams arrogantie. De chemie tussen Hélène en Adam zorgt voor een vleugje romance en of met ‘we do what we do’ uiteindelijk de derde Michelinster wordt gehaald … ? Alleszins schoven gedurende 110 minuten de heerlijkste culinaire hoogstandjes aan mijn blikveld voorbij en bekroop me zowaar een gevoel van mededogen en ontroering bij de wijze waarop Bradly Cooper de rol van Adam Jones invult.
Een interessante blog i.v.m. klimaatverandering is die van Sara Vicca die zich als volgt voorstelt op Scilogs: Van op de eerste rij volg ik het verhaal rond klimaatverandering. In mijn eigen onderzoek (als postdoctoraal onderzoekster aan de Universiteit Antwerpen) gaat het vooral over hoe klimaatverandering de koolstofcyclering in bossen en andere land-ecosystemen beïnvloedt. Op hun beurt beïnvloeden deze responsen klimaatverandering, soms via een positieve feedback (versterkend), soms via een negatieve (afzwakkend). Sinds 1960 slaan landecosystemen een belangrijke fractie van onze CO2-uitstoot op. Zonder deze buffer (die goed is voor bijna 30% van onze uitstoot) zou klimaatverandering zich dus veel sneller manifesteren. In een recent blogartikel vraagt ze zich af of 2015 dankzij het klimaatakkoord van de COP 21 een kantelmoment zal worden in de CO2 – emissies. Ons koolstofbudget raakt opgebruikt en de technologieën om koolstof uit de atmosfeer te halen en op te slaan beschouwen we beter niet als de deus ex machina. Haar besluit:
Het is duidelijk, klimaatverandering beperken tot 2 ⁰C, of nog beter, 1.5 ⁰C, is een gigantische uitdaging geworden (10 of 20 jaar geleden was het koolstofbudget groter, de emissies lager, en was er dus minder werk aan de winkel). De enige optie op een leefbare toekomst is een onmiddellijke drastische transitie naar een koolstofneutrale economie en samenleving. Dit houdt in dat we volop inzetten op energie-efficiëntie en hernieuwbare energie, maar ook op bvb. het verkleinen van de afstand tussen producent en consument, deeleconomie, en ja, ook een vermindering van de vleesconsumptie. Zulke transitie brengt bovendien vele andere voordelen met zich mee: propere lucht en dus lagere gezondheidskosten, lokale productie van energie, voedsel etc., en dus ook lokale jobcreatie (in ruil voor de enorme bedragen die momenteel wegvloeien naar olieproducerende landen). Ontwikkelingen kunnen verrassend snel gaan en hopelijk kunnen we binnen een aantal jaar kijken naar een update van Fig. 1 en vaststellen dat 2015 een kanteljaar was.
Figuur 1: Toename van de CO2 emissies in de tijd. 2015 wordt hoogstwaarschijnlijk het eerste niet-crisis-jaar dat de CO2 emissies niet toenamen.
bron: Sara Vicca – Scilogs
It always troubled me that the truth doesn’t fit into one heart, into one mind, that truth is somehow splintered. There’s a lot of it, it is varied, and it is strewn about the world. Dostoevsky thought that humanity knows much, much more about itself than it has recorded in literature. So what is it that I do? I collect the everyday life of feelings, thoughts, and words. I collect the life of my time. I’m interested in the history of the soul. The everyday life of the soul, the things that the big picture of history usually omits, or disdains. I work with missing history. I am often told, even now, that what I write isn’t literature, it’s a document. What is literature today? Who can answer that question? We live faster than ever before. Content ruptures form. Breaks and changes it. Everything overflows its banks: music, painting – even words in documents escape the boundaries of the document. There are no borders between fact and fabrication, one flows into the other. Witnessеs are not impartial. In telling a story, humans create, they wrestle time like a sculptor does marble. They are actors and creators.
Blauwkruikje 