Jaren die druppelend versmelten | Poëzieweek 2016

Antwerpen_Poezieweek_2016_630_800_372_89_s

Tijd

Ik word groot,
oma’s kast kleiner.
De deuren zijn niet meer op slot.

kopjes en borden
en alles wat niet is geworden
zoals het had kunnen zijn. Er
ligt een bril, nog van opa,
en een boek over God.

Theedoeken, kleden,
kruimels verleden …
Een uurwerk met steeds minder tijd.
Verwaarloosde dromen,
nog weinig te komen
en veel te veel kwijt.
Maar diep in een la,

tussen foto’s en brieven,
smeult nog de liefde
stilletjes na.

André Sollie
in Altijd heb ik wat te vieren
Querido, 2008

 

Voor Anne Frank

in die kleine catacombe
hoog op zolder aan de gracht
met net nog dat ene raam
waarin je de ster nog zag
die je al in je droeg
in een schriftje binnen
verwachting en angst
je onsterfelijkheid vast
opgeschreven een licht
waarvoor geen lampenkap
meer nodig was
het stond al vast

Bert Schierbeek
In De Gedichten
De Bezige Bij, 2004

Ook in de klas kan de liefde voor poëzie overgebracht worden. Met deze lestips bijvoorbeeld. U krijgt ze gratis toegestuurd na het invullen van uw e-mailadres.

 

%d bloggers liken dit: