Vandaag op de laatste dag van de maand ceramiste Natasja Lefevre als afsluiter. Op Watou 2013 stond voor het Parochiehuisje toen een sculptuur van haar in samenwerking met De Lovie, centrum voor mensen met een verstandelijke beperking. Lefevre is behalve beeldend kunstenaar ook creatief therapeut. Het festivalthema luidde ‘… over de liefde die we niet begrijpen’ of om het met Blaise Pascal te zeggen ‘Le coeur connait les raisons, qui la raison ne connait pas’.
Het is een groot hart, samengesteld uit vele individuele harten. Je veux de l’Amour is de titel en het doel voor de deelnemers aan het tot stand komen van het werk is ‘nieuwe ervaringen opdoen, die zich uitstrekken boven de horizon van het denken’, aldus de ceramiste. Zoveel individuen, toch één gemeenschap. Het is een sociaal kunstwerk dat functioneert op verschillende niveaus. Voor de mensen van De Lovie is het een bevestiging dat ze deel uitmaken van dat geheel, voor het publiek wellicht een spiegel. Voor Natasja Lefevre, net als voor De kleine prins van Antoine de Saint-Exupéry, is ‘het onzichtbare in de werkelijkheid de essentie’ en dat sluit aan bij haar ervaring in het werk met de microscoop: je ziet steeds kleinere deeltjes; uiteindelijk kom je uit bij de energie, die de verbinding tot stand brengt, maar zelf onzichtbaar blijft. Daar ligt voor haar een analogie met haar werk als ceramiste. “Wat je in de materie doet, is wat er in je omgaat. Je handen geven door wie je bent, op dat moment werkt het verstand alleen maar als beperking.” – bron: www.natasjalefevre.be
Blauwkruikje 
Dar is nu eens een kunstwerk dat ik kan smaken.
LikeGeliked door 1 persoon