Dat zat er echt aan te komen. Jacobine op Zondag – een wekelijks levensbeschouwelijke praatprogramma bij KRO-NCRV – kende Ignaas Devisch’ boek Rusteloosheid de prijs van het Beste Spirituele Boek van het Jaar 2017 toe. Na zijn lezing voor de Vlaamse Academici Mechelen vorig jaar schreef ik daar een logje over. Ik nam me na de lezing voor het boek te lezen. Dat is ondertussen gebeurd en ik kan elke toekomstige lezer verzekeren dat er een sterke stimulans uitgaat van wat Ignaas Devisch schrijft.
Er zou ook al een Engelse vertaling van het boek in de pipeline zitten. Dat moet niet verwonderen want Devisch stapt moeiteloos van zijn Vlaamse roots nl. die van een intelligente bedrijvige West-Vlaamse grootmoeder die tien kinderen grootbracht op een bescheiden Vlaamse boerderij, over naar de eenentwintigste – eeuwse hectische bedrijvigheid van de hedendaagse vrouw die (betaalde) arbeid combineert met een gezin en een carrière om te besluiten dat beiden niet vergelijkbaar zijn en dat die zogenaamd ‘langzame’ tijd ophemelen of het telkens weer voor verlangzaming pleiten hoegenaamd geen steek houdt. Want ‘om iets te bereiken is een vorm van mateloosheid nodig; dat geldt evengoed voor mijn grootmoeder die tien kinderen grootbracht als voor een uitvinder die het ene project na het andere ontwerpt.’
En om zijn hele betoog nog maar eens bondig samen te vatten: dynamisch leven en rusteloosheid kunnen leiden tot mateloosheid en mateloosheid kan leiden tot voldoening, erkenning en zelfwaarde. Het woordje ‘kan’ is hier van belang want rusteloosheid is iets helemaal anders dan onrust en het is zeker geen maatschappelijke plicht of norm. Soms kunnen externe factoren (vb. ziekte) tot verlangzaming nopen. Het gaat er in wezen om een zinvol leven uit te bouwen, kleine of grote zinvolle projecten op te zetten met de ons beschikbare tijd en middelen.Het is pas wanneer de zinvolheid van ons handelen zoek is dat de klachten de overhand krijgen en we onze drive in wat we doen verliezen.
Blauwkruikje 