Onbewogen blijven bij het ontwaken van de natuur gedurende deze prachtige lenteweek met pieken van zomerse temperaturen is haast onmogelijk. Ik koos een wandeling door een natuurgebied dichtbij waar ik al lang een kijkje wou gaan nemen en liet me verrassen.
Het Dorent-Nelebroek in de Oude Zennevallei op de grens tussen Eppegem (gemeente Zemst) en Vilvoorde is landschappelijk erfgoed. De Oude Zenne is een restant van de eerste rechttrekking van de Zenne tijdens de 19de eeuw. Twee fossiele meanders – in de rest van de Zennevallei bijna volledig verdwenen – typeren dit natuurgebied. Deze meanders herbergen een aquatisch milieu met o.a. kamsalamanders dat in de rest van de Zennevallei helemaal verdwenen is. Maar behalve langs dit natuurlijke stiltegebied – het orgelpunt van de wandeling – voert deze route ook langs verschillende feodale heerlijkhededen, kasteeldomeinen en hoven (Eetveld, Schranshoeve, Wolfslinde, Impel, Cobbenbosch), getuigen van een zeer welvarend verleden die met hun in de vorige eeuwen aangelegde parken momenteel zorgen voor unieke natuurgebieden. Bovendien liep in de Romeinse periode (enkele eeuwen na Christus), waar nu Eppegem is, de Romeinse heirbaan Asse-Elewijt. Op de voornoemde site (Kreupelstraat) werden uit deze periode sporen gevonden: greppeltjes en brandrestengraven, met daarin ook enkele potten en een munt. Deze sporen zijn Gallo-Romeins 1ste-2de eeuws.
Eppegem is een dorp gelegen in het Regionaal Landschap Groene Corridor (RLGC). Een groene corridor vormt een verbinding tussen verschillende natuurgebieden. RLGC ligt in het noordwesten van de provincie Vlaams-Brabant, net ten noorden van Brussel en werkt in overleg met alle gebruikers van de open ruimte aan duurzame natuur- en landschapszorg. Dit gebeurt samen met de 12 aangesloten gemeenten, de provincie Vlaams-Brabant en het Vlaams Gewest, verenigingen voor natuur en landschap, recreatie en toerisme, landbouw en jacht.
The EU turns 60: Anniversary of the Treaty of Rome 1957-2017
Commission President Jean-Claude Juncker said:“Our parents and grandparents founded this Union with one common vision: never again war. It was their strong conviction that breaking down barriers, working together – and not against each other – makes us all stronger. History has proven them right. For 60 years, the values on which this Union is built have not changed: peace, freedom, tolerance, solidarity and the rule of law bind and unite us. They must not be taken for granted and we must fight for them every day. Our democracy, our diversity and our independent and free press are the pillars of Europe’s strength – no individual or institution is above the law. The European Union has changed our lives for the better. We must ensure it continues to do so for those that will follow us. For now, all roads lead to Rome. After Rome and however it is paved, there is only one way forward: European unity.”
President of the European Parliament, Antonio Tajani, said: “Today we are celebrating a great story of freedom. The desire for freedom was what gave us the strength to rise up from the ashes of war. Freedom was won at a great cost, a freedom we also owe to allies who crossed oceans to sacrifice their lives for us. Through hard work, and with the help of the Marshall Plan, this new-found freedom to work allowed us to rebuild our homes and our future. Freedom is the foundation of the great economic area for which the Treaties we are celebrating today provided the blueprint. […] We should be proud of the legacy passed onto to our children: the freedom to travel, to study, to work, to set up a business, to innovate. […] As the President of the European Parliament, the only institution directly elected by ordinary Europeans, I am concerned at the growing disillusionment with Europe which many of them now profess. A new start must mean bringing Europe closer to its citizens once again. This is the priority I have set for my term in office.Window-dressing is not enough. We need far-reaching change. We need effective policies which enable us to overcome the fears of those who cannot find work, of young people who cannot see a future for themselves. Of those who feel threatened by terrorism, by illegal immigration. Of those who are calling for us to reaffirm, loud and clear, within and beyond our borders, the values on which our Union is founded. A more practical Europe, a Europe which produces results. […] If we are to address these challenges properly, today more than ever we need European unity. We cannot afford to leave Europe half-finished. We need to change Europe, not destroy it.Today is a day of celebration, of European pride. We are a beacon of commitment to human rights; the only continent on which the death penalty has been abolished.We are much more than just a market or a currency. These ideals of freedom, prosperity and peace have shaped our Union and our identity. But we must also reflect on our mistakes, and change the image of a remote, ineffectual Europe. Only in this way can we give our young people the feeling that they are part of a great project once again. Let us allow them to dream once again about a better Europe and a better world.”
Ex-premier Mark Eyskens schreef een blauwdruk: “Het besparingsbeleid jaagt de kiezers weg van Europa. Populisten of demagogen maken daar handig gebruik van. Bij de zestigste verjaardag is het hoog tijd om de Europese Unie opnieuw aantrekkelijk te maken voor zijn burgers.”
Het Europa van de toekomst: de jongeren
Onderwijs, opleiding, jeugd en sport: de EU is er veel bij betrokken. Sinds 1987 steunt het Erasmusprogramma de mobiliteit van de jongeren. Ruim drie miljoen studenten hebben zo in een ander Europees land gestudeerd. De nieuwe versie van ’t programma dat het EP heeft aangenomen voor 2014 tot 2020 heet Erasmus+. 14,7 miljard euro geeft ruim vier miljoen Europeanen de mogelijkheid om in ’n buitenland te studeren of ervaring op te doen. Dat is ruim twee miljard euro per jaar. Het meeste geld gaat naar onderwijs en stages, een tiende gaat naar de jeugd en iets minder dan twee procent gaat naar de sport. Ze willen jongeren meer kans op ’n baan geven en de jeugdwerkeloosheid aanpakken. Vijf jaar na afstuderen ligt de werkloosheid bij jongeren met ’n studie in ’t buitenland 23% lager dan bij jongeren die dat niet hebben gedaan. Wie kan van deze uitwisseling gebruik maken? Studenten in hoger onderwijs: twee miljoen, waaronder 450.000 stagelopers. Studenten die ’n beroepsopleiding willen volgen: 650.000 beurzen. Vrijwilligers en jongerenwerkers: 500.000 jongeren. Docenten, jeugdtrainers en ander personeel: daar zijn kansen voor 800.000 mensen.
Op zoek naar inspirerend educatief materiaal over de Europese Unie?
Het beste materiaal voor leerlingen in het basis- en voortgezet onderwijs, uitgekozen door onderwijskundigen uit heel Europa. Handige koppelingen, leuke EU-spelletjes, een gratis NETWERK-online, een veilig platform waar leerkrachten uit Europa elkaar ontmoeten, samenwerken aan projecten en ideeën uitwisselen.
in deze sombere tijden van uitzettingen waarin steeds meer grenzen worden opgericht Kies voor een huis van de poëzie! Vul je huis, vul je leven Met poëzie!
Jij die in ons land
denkt te kunnen beslissen
hoe de migratie moet lopen
wie blijft wie binnen mag wie weg moet
jou wil ik zeggen
dat België wordt overspoeld
door een ruime, zachte en onstuitbare
poëziebeweging
een seismische golf;
we zijn met steeds meer mensen,
van wie het wezen ontwaakt
dankzij het gedicht.
Weldra zijn we met 10 miljoen
wij dichters van dit land;
de woorden verlangen welkom en opwelling
aanwezigheid openheid verzet
trillen in onze talen
om zich in een grondwet te vertalen;
we vervangen het woord grens
door welkomslinie
we willen dat de scholen van het land
heerlijk meertalig kunnen zijn
en dat elk kind van hier
de kunst leert van vrede en poëzie;
we willen ook
dat je de stad in gaat en
de boodschap hoort van de passant
de wandelaar, reiziger of slenteraar;
we willen dat géén inwoner hier
kou of honger lijdt,
we willen dat de wind die door ons waait
de kracht wordt van ons licht;
wij, de 10 miljoen dichters,
willen dat met heel ons hart.
Ik wil je zeggen
dat niets ons tegen kan houden
het leven
te willen;
onze zachte onstuitbare
seismische golf
is een taal van vuur, dagelijks
aangewakkerd door de vele reizigers uit andere oorden;
en we willen
dat elke inwoner van dit land
op de deur van zijn woning
– huis boom appartement
auto tent of hut –
dit bord ophangt DOMO DE POEZIA
Minstens een keer per jaar
kun je er dichterwoorden horen
door het open raam
wezenlijke woede
tegen het doven van het licht.*
Tussen het feest van Sint-Jozef (19 maart) en Maria Boodschap (25 maart), een zondagse wandeling in het Hageland die volksdevotie en heimatliteratuur naadloos met elkaar in verband brengt. Donkere luchten en een strakke wind vergezelden me op mijn pad maar ook tedere herinneringen aan een kindertijd waarin Scherpenheuvel ankerpunt bij uitstek was. En later de boeken van Ernest Claes (De Witte, Floere het Fluwijn, De moeder en de drie soldaten, Wannes Raps, … ) die zich bijna alle in Zichem en omgeving afspeelden. Toen ik bij de Sint-Eustachiuskerk het Klooster van de Annociaden passeerde, zat ik meteen weer in de wereld van ‘Wij, heren van Zichem’, een populaire tv-reeks uit de jaren 1969-1972. Moeder Cent (Jenny Tanghe) vertolkte er meesterlijk de rol van Zuster Maria Hyacintha, geboren Rosalia-Catharina Van Inthout, die leefde van 1851 tot 1916. Ze was een zeer kordaat mens en stichter van de Vrije School der Zusters Annonciaden in 1873. En wie kan Luc Philips vergeten in de rol van Pastoor Munte? Munte was eveneens een echt bestaande figuur, geboren Dominicus Minten 1830-1899, pastoor van de Zichemse Eustachiusparochie van 1877 tot 1897. Claes’ geboortehuis bij de Demerbroeken is nu nog niet geopend. Maar beslist een ommetje waard in de zomer.
Gisteren trokken we – een groepje ex-collega’s – naar het MAS in Antwerpen voor de expo Buddha & Mind. De warme, zonnige lentedag begon voor ons met een lichte lunch in restaurant De Kaai met blik op de Schelde. Een zalige plek om op verhaal te komen.
Licht – schildering 41
In het MAS, onmiddellijk in de buurt, verkenden we vervolgens op de derde verdieping de bijzondere China-collectie van Vlaamse missionaris Rafaël Verbois. Hij richtte een missiepost (1885-1979) op in Wangzimiao, Binnen-Mongolië. Nu is dat het Chinese Hebei en Liaoning. In dit gebied achter de Grote Muur woonden arme boeren, belaagd door plunderaars. De eeuwen voordien was het een multiculturele regio, geliefd bij de Mantsjoekeizers, en een centrum van Tibetaans boeddhisme met veel tempels en kloosters. Verbois onderhield goed contact met deze monniken en in 1923 schonk een monnik van het klooster van Wangzimiao hem de ongewone verzameling miniatuurschilderingen uit zijn monnikencel omdat hij vertrok voor studies naar Tibet.
Tibetaanse monniken komen op een mistige oktobermorgen toe in het MAS om de zandmandala te vervaardigen
Door meditatie worden boeddhisten zich bewust van een hogere realiteit, die de zintuiglijke waarneming overstijgt. Dat inzicht leidt tot gelukzaligheid en bevrijding uit de kringloop van dood en wedergeboorte.
Het vervaardigen van de zandmandalaDe zandmandala is klaar
Een zandmandala maken is een vorm van meditatie. Dagenlang werken monniken samen aan het schilderen met gekleurde zandkorrels. Ze beginnen de dag met speciale gebeden en werken zeer geconcentreerd. De energie die van hen uitgaat, beïnvloedt de omgeving positief.
Tibetaans tempelaltaar. Midden: een thangka – Trap ervoor: bronzen beelden, deegfiguren, kaarsen, schaaltjes met offergaven – Vakjes: teksten van de Tibetaanse vertaling van de boeddhistische leer – Plint: beschilderd met de symbolen van de 5 zintuigen: fruit (smaak), wierookpot (geur), spiegel (zicht), fluit (gehoor), textiel (tastzin).
In de 54 miniatuurschilderingen gaat het over het Vajrayana boeddhisme. Centraal in deze stroming staat de lama of geestelijke leraar en de overdracht van een ‘geheime’ leer aan ingewijde leerlingen en monniken. Ze gebruiken symbolisch geladen rituelen en voorwerpen: mantra’s (spreuken), mudra’s (handgebaren) en mandala’s (voorstellingen van de kosmos). Zo willen ze zich snel een weg banen naar de verlichting en het nirwana. De reeks schilderingen is echt uniek. Ze laten zien wat zich in de geest afspeelt. Waarschijnlijk hielpen ze een Mongoolse prins bij zijn meditatie. Wat we zien is een visualisatietechniek die zich richt op de bovenzintuiglijke boeddha Sarvavid Vairocana. Meestal wordt die uitgevoerd als zuiveringsritueel na een overlijden. Bij zo’n visualisatie geeft de verbeeldingskracht de onzichtbare realiteit vorm. Deze meditatie kan normaal gezien alleen een leraar mondeling aanleren aan een gevorderde leerling-monnik. De inhoud is Tibetaans-boeddhistisch, de stijl Chinees, de culturele achtergrond Mongools. Die diversiteit is uitzonderlijk. Gaf een Mongoolse prins de opdracht aan een Chinees atelier, onder toezicht van een Tibetaanse lama? Het werk is vermoedelijk 18 de-eeuws, maar er zijn verwijzingen naar vroeger. Wellicht gaat het om een kopie uit de Qing-periode (1644-1911) van een ouder Ming-origineel (1368-1644).
Grafgiften
Pater Verbois maakte begin 20ste eeuw een studie van de begrafenisrituelen, die nog grotendeels hetzelfde zijn. De familie komt van overal naar het huis van de overledene. Het mooi geklede lichaam wordt opgebaard op een tafel op de binnenkoer. Daarna wordt de kist in stoet weggedragen en begraven met alles wat de overledene dierbaar was. Nu zijn die grafgiften, vooral geld, in papier nagemaakt en worden ze in een tempel ritueel verbrand.
In de vitrine v.l.n.r: een reliekhouder in de vorm van een stoepa (grafmonument), Stichter Tsongkhapa van de Geelmutsensekte, Muts van een lama, Hemd van een monnik, Etui met vajra (bliksemschicht, diamant) en bel.
Tot slot kan de bezoeker zich in een comfortabele zetel nestelen een hoofdtelefoon opzetten en kijken en luisteren naar een oefening van Edel Maex, de grondlegger in ons land van de mindfulness, zenleraar en psychiater in het Ziekenhuis Netwerk Antwerpen.
Blauwkruikje 