Aanvang

Oma worden is een heel aparte levensgebeurtenis. Dat mocht ik de voorbije week ervaren toen mijn eerste kleinkind geboren werd. Een ware schat. Zo kwetsbaar, zo lief. Een bundeltje geluk. Een hartendiefje. Een lentekind dat wachtte om geboren te worden tot de natuur in volle bloei stond. Sprakeloos van verwondering maakte hij me. Hij, want het is een jongen.

Voortaan zal op deze blog regelmatig een bijdrage volgen met de tag oma volgt. Het spannende vooruitzicht om de kleine spruit te zien groeien en zijn plek in deze wereld te zien veroveren is haast ondraaglijk. Mijn eigenste plekje in dit proces ontdekken, wordt een fijne uitdaging. Wees welkom, lieve schat. Hou van het leven dat je geschonken werd en baan jouw unieke weg in dit aardse bestaan.

Aanvang

Die het kindje het aanzijn geeft
geeft het aanzijn aan alles
nooit door woorden noembaar,
dat slaapt onder schedeldons
als een perzik.
Vlinders slapen er, bloemen
met tippen toegevouwen,
bladerenfronsels, een handje
openend.
Tuiltjes van water slapen.
En ook de verten slapen,
verten met donkerblauwe
rivieren, met grote bomen,
even bewegend, daarachter
stil in het aanvangslicht
slapen de hemelweiden.

Ida Gerhardt (1905 – 1997)
uit: Verzamelde Gedichten, Atheneum-Polak & Van Gennep, A’dam, 1980