


Toen ik in juli 2008 op deze plek stond, de Rua Marquês Sá da Bandeira, in Lissabon, de laan langs de tuinen en de gebouwen van het Gulbenkian Museum, werd het me even zwaar te moede. Ik was en ben nog steeds een bewonderaarster van zijn poëzie, kreeg zijn bundels bij gelegenheid ook als geschenk.
En plots, plots sloeg de ironie van het lot toe, nadat hij ooit grimlachend dit schreef:
Wraak
Ik sta geregistreerd. Geboorte, plaats, tijd.
Ik sta voor zowat één kilo papier:
geboorteakte, militie, verhuizen van daar naar hier,
politieke sympathieën, vakbondsaangelegenheden.
Daarom ben ik op zoek naar een plek op de grens van drie naties.
Daar wil ik dan sterven.
Want ik wil met mijn dood op z’n minst het plezier bederven
van een stuk of twintig administraties.
Herman De Coninck
Maar dit zijn een paar van mijn favorieten:
Poëzie
Een schilderij heeft een lijst nodig,
zoals geluk doodsangst.
Wind bladert in de tuin
en ineens slaat een bladzij
zich om. Zoals ik door je haren ga,
en zo anders als ze dan liggen.
Eindelijk is alles hetzelfde.
Kijk eens, zegt geluk, en toont ons het nu.
Het beeft een beetje in zijn handen.
De plek
Je moet niet alleen om de plek te bereiken,
thuis opstappen, maar ook uit manieren van kijken,
Er is niets te zien, en dat moet je zien
om alles bij het zeer oude te laten.
Er is hier. Er is de tijd
om overmorgen iets te hebben achtergelaten.
Daar moet je vandaag voor zorgen.
Voor sterfelijkheid.
Herman De Coninck
Over Herman De Coninck: www.hermandeconinck.be
Heel mooi ja.
LikeGeliked door 1 persoon
20 jaar al las ik. Onvergetelijk.
LikeGeliked door 1 persoon
De tijd …
LikeGeliked door 1 persoon