Het bijna wanhopige vooruitzicht als zou het Kunstenfestival van Watou ter ziele gaan, werd niet bewaarheid. De hoop van vele trouwe Watou-fans bleek niet op een fantasietje gebaseerd, was geen valse hoop. De noodkreet van 2016 kreeg weerklank: er werden sponsors gevonden en de festivalzomer trok niet minder dan 24.000 bezoekers. Een record.
Dinsdag, 11 juli – Vlaamse feestdag
Met de trein uit Leuven over Mechelen, Gent en Kortrijk naar Poperinge en vandaar met de belbus naar Watou neemt drie uur in beslag. Maar de trein is altijd een beetje reizen en bovendien Dit wordt ons niet ontnomen: lezen / en ademloos het blad omslaan, / ver van de dagelijksheid vandaan. / Die lezen mogen eenzaam wezen. / Zij waren het van kind af aan. / Hen wenkt een wereld waar de groten, / de tijdelozen, voortbestaan. / Tot wie wij kleinen mogen gaan. / de enigen die ons nooit verstoten. (Ida Gerhardt). Het Watouplein staat bij aankomst om 11 uur al vol geparkeerde wagens.
Eerst naar het Festivalhuis (1) een toegangsticket halen en een catalogus want die bevat alle gedichten en de commentaren bij de kunstwerken. Een echte must have. De locatieaanwijzers van de kunstroute – in the pink (vert. uitstekend, in goede doen) dit jaar- kan je in geen geval mislopen. Van 1 tot en met 11 een ware verrassingswandeling langs even zovele en nog veel meer kunstwerken die op één of andere manier verwijzen naar of verband houden met het festivalthema ALEENIGHEID EN ONDRAAGLIJKE EENZAAMHEID.
Slapen - Als ik te veel bij mensen ben dan gaan mijn armen slapen dan moet ik ze tot leven wekken alleen al doet het pijn als de beknelling lost Violante Juarez Oliveira (pseudoniem voor Johanna Pas) uit: De rug van een hand, 2016
In de Rode Hoed (2)
en het huis links in de Vijfhoekstraat 13 (3)
de Kasteeltuin (4)
en de Douviehoeve (5),
The Age of Aquarius Elektriciteit geweest vannacht in beweging en blauw en overal en snelheid geweest razend door synapsen en zenuwbanen bliksem in het stopcontact in hoogspanningsdraad brand en lading en hitte geweest en hoogte en techno een bloedsomloop teruggespoeld geslachtloos geweest en rijkwijdte pupil aan scherven geknetterd bezeten en climax en hoger nog de plek waar de stem in boventonen breekt een sterrenstand geweest bewogen en zomaar zonder bestemming verder dan de kilometerteller verder dan een verte het mateloze in van bovenaf gezien hoe in overgave auto's op de rug draaien gezien hoe snelwegen uit de kaart sleten wie kon reed nog naar een zomerhuis de rest verdween eerst in de slikbeweging van sirenen later in de mond van demagogen - hun tong spleet in voor en tegen de literatuur heeft het ons zo geleerd: er zijn mensen die [...] en er zijn mensen die [...] Ik ben een mens die Charlotte Van den Broeck uit: Nachtroer, 2017
de Graanschuur (6),
het Parochiehuisje (7),
het Brennepark*,
de Brouwerij (8),
het Klooster (9),
Zaventem Afgerukt been bot bloed laaiend vuur in de vlieghal zij zit met het hoofd van haar kind in handen schedel beroofd van dromen hij merkt in een tel van eeuwigheid dat zijn benen ontbreken en sterft bommengordels aangegord bliezen de baarden zich rechtvaardig op puur en genadeloos in hun jacht op maagden zullen wij ook zo paradijsgericht zijn? god ontferm u en schaf religie af Remco Campert uit: Zaventem, 2016
en tenslotte de Kerk (10)
Blauwkruikje 