Op mijn vertrouwde wandelpad gisteren, ‘dwarsbomen’. Dingen die je belemmeren vooruit te komen, je pad doorkruisen, je nopen stil te staan en een uitweg te zoeken of een ommekeer te maken. De eerste kolos liet gelukkig wat lage ruimte bij de grond om er onderdoor te kruipen, bij de tweede was al een weggetje erlangs gebaand. Van dwarsbomen naar dwarsbalken en alle pijn en frustratie die ze kunnen veroorzaken in een mensenleven, een kleine gedachtesprong, een mindful moment.
Blauwkruikje 