Scheppingsnacht en heilig vuur. Uit dode resten wordt het aangeblazen, met het ongrijpbare vermoeden dat leven niet kan uitgewist.
De sintels van datzelfde vuur moeten gesmeuld hebben in de gedachten van de vrouwen, die kille ochtend toen zij naar het graf teruggingen. De leegte die zij vonden was niet leeg. Ze kreeg betekenis. Er was een vreemd onschendbaar licht. De pas ontloken tuin begon te bloeien.
Voeg je bij hen. Ga zonder vrees de weg van dit bestaan. En straal het stille weten uit van opstanding. Omwille van een oeverloze liefde.
Kris Gelaude
uit: Voor wie verstilling zoekt - Impressies en gedachten
Nature, fiction, theater, poetry, philosophy and art lover.
Master of Germanic Philology - KULeuven - Belgium.
Photo: Ostend (B) - Japanese Deep Sea Garden
Toon alle berichten van Blauwkruikje