Poëzie is niet weg te slaan uit de Arabische wereld. Betogers scanderen verzen tijdens protesten, zangers brengen poëzie naar de huiskamers, jongeren experimenteren met poëtische taal op sociale media. Gedichten maken deel uit van het erfgoed van het Midden-Oosten en Noord-Afrika en zijn verankerd in de traditie.
Eeuwenlang werd poëzie mondeling overgeleverd. Ook vandaag kennen mensen in de Arabische wereld hun klassiekers en kunnen ze moeiteloos een eeuwenoud gedicht voordragen of een modern gedicht zingen, geïnspireerd door populaire muzikanten.
Daarnaast is poëzie vaak subversief en laken dichters autoriteit: ze doorprikken de holle woorden van machthebbers. Dichters zien wat aan het oog onttrokken is, ze leggen een gevoeligheid bloot en beschrijven de werkelijkheid op een andere manier. De stem van de dichter is uiterst subjectief en tegelijkertijd vertolkt hij de stem van miljoenen.
Veel hedendaagse dichters wakkeren het verzet tegen de politieke of sociale orde aan: ze roepen nieuwe werelden op en geven stemlozen een stem. Met geëngageerde poëzie kunnen dichters in de Arabische wereld zich flink in de nesten werken.
Brigitte Herremans is onderzoekster mensenrechten aan de Universiteit Gent. Ze werkte 16 jaar lang als experte Midden-Oosten bij Broederlijk Delen en Pax Christi Vlaanderen.
Bron: De dichter als ziener in de Arabische wereld – MO*
Blauwkruikje 