Het aanhoudend zachte lenteweer van de voorbije dagen bracht me weer op pad. Niet onmiddellijk in mijn omgeving maar wel nog in Vlaams-Brabant, met name naar Meuzegem, een gehucht van Meise, midden de Brabantse Kouters, ten noorden van Brussel.
De Wandelsportvereniging ’t Fluitekruid van Wolvertem (deelgemeente van Meise) heeft er een tijdelijke coronawandeling uitgezet en bepijld.
Weidse landerijen en hoevebedrijvigheid op het vruchtbaarste leemplateau van Brabant (Blakenberg, Hunsberg). De wilgen die langs de beken en weiden staan, mooi geknot en op een doordeweekse dag de rust van puur landleven langs kleine veldwegen en -wegeltjes. Af en toe het scheurend kettingzaaggeluid van bosarbeid en bosbeheer, zo typisch voor het aankomende vorstvrije lenteseizoen.
’t Fluitekruid noemde de tocht dus Sneeuwklokjeswandeling, al vroeg ik me af of die vroege lentebloeiers al niet lang uitgebloeid zouden zijn. Het was even zoeken om ze te vinden maar kijk, ze waren er en wat meer was, terwijl ik een foto probeerde te maken, schoot er een klein jong konijnje weg tussen het kreupelhout.
Zodra de lente vordert wordt deze wandeling beslist nog mooier, want groener door bottend blad. Verschillende GR-routes doorkruisen dit Regionale landschap ook en dat doen ze niet zomaar.
Op een gegeven ogenblik ontbrak er echter een wandelclubpijl. Ging het nu links of rechts? Mijn wandelgps bracht soelaas. Altijd handig om die bij de hand te hebben en de route vooraf te downloaden.
Halverwege het traject diende zich, als geroepen, een heerlijke picknickplek aan in de warme lentezon, pal op het zuiden.
Wandeluren zijn geluksuren! Dankjewel WSV ’t Fluitekruid – Wolvertem.
Traject van de route: Sneeuwklokjeswandeling – Meuzegem (Meise)
Blauwkruikje 