Vandaag namen we met zowat 600 deel aan een internationale online contemplatieve meditatie samen met de Oekraïense gemeenschap en in solidariteit met hen. Gastheren waren Maria en Albert uit Lviv.
Vandaag voegden wereldwijde mediteerders zich bij de Oekraïense gemeenschap op hun retraitedag. We werden van harte uitgenodigd om onze solidariteit en steun te tonen tijdens hun intense lijden dat nu de hele wereld beweegt en aangaat. Zoals we uit de dagelijkse wccm-overdenkingen van Laurence Freeman OSB hebben kunnen opmaken, wordt onze veertigdagentijd dit jaar gekleurd door deze crisis. Het zou moeilijk zijn om na te denken over de veertigdagentijd zonder de echte uittocht van miljoenen te voelen voor de aanval van een leider die, net als farao, zijn hart wreed heeft verhard. Dit zijn tijden waarin we de christelijke leer beleven in de duisternis van het geloof.
Vrijdag ontmoette Laurence Freeman OSB Maria en Albert Zhakarova, de nationale coördinatoren van de WCCM, online in Lviv. Zij organiseerden vandaag de bijeenkoms en spraken over hun gevoelens en gedachten en over de zorg die zij geven aan de vluchtelingen uit Oost-Oekraïne. Ze runden een webdesignbedrijf, maar vinden momenteel andere manieren van ondersteuning voor hun volk. Albert bezorgt bijvoorbeeld, op zijn brommer, eten aan de mensen in hun omgeving . Ze werden al beschoten en luchtaanvalssirenes weerklonken tijdens het gesprek. Laurence Freeman vroeg hen hoe ze meditatie in deze nachtmerrie begrepen. Ze zeiden dat het een essentiële levenslijn was. Het houdt hun geest kalm en handhaaft het evenwicht dat ze nodig hebben om de vluchtelingen te helpen. ‘Het is alsof we door een donkere tunnel gaan’, zeiden ze, ‘maar we weten dat we kunnen overleven.’
‘Alles om ons heen sterft, maar in meditatie vinden we in onszelf wat niet kan sterven. We zien meditatie als het smalle pad dat ons door de botsing van tegenstellingen leidt die chaos om ons heen creëren. Meditatie is nog nooit zo kostbaar geweest. We zien duidelijker dan ooit wat het betekent.’
Een paar jaar geleden sloot Laurence Freeman OSB zich bij hen aan (ze spreken Oekraïens en Russisch) om meditatie in beide landen te introduceren. Veel Russen in verschillende steden wonen nog steeds de online meditatiegroepen bij die elkaar ontmoeten doorheen de invasie. Een orthodoxe priester neemt deel en komt helemaal uit de diepten van Siberië. Maria zei:
‘Meditatie lijkt nu de laatste verbinding tussen Russen en Oekraïners. De laatste link. Religie kan dit verband niet geven. In kerken lijken de priesters in shock. En in Rusland is de kerk gepolitiseerd.’
We moeten ons allemaal afvragen wat gebed betekent en of contemplatief gebed een verschil maakt. Maria en Albert hebben een reactie:
‘De oorlogsslachtoffers hebben mensen nodig die naar hen luisteren en onbaatzuchtig voor hen zorgen. Meditatie helpt ons om hen te helpen. We zien de kracht van illusie en hoe donker en dodelijk het is. Hoe erg het ego zich losmaakt van de werkelijkheid en overal werkt. De realiteit geeft ons een harde duw. De mantra lijkt, zoals John Main zegt, voelt als een ploeg die een ruw veld opruimt‘
Herman Van Rompuy, voormalige president van de Europese Raad, eveneens meditator, was ook als gast aanwezig bij de 90 minuten durende sessie. Hij bracht na Fr. Laurence Freemans’ beschouwingen vóór de meditatie (op 10′:05″ in de onderstaande video) en de stille meditatie zelf, een eigen bijdrage (op 1:06′ in de video hieronder) waarin hij de Oekraïense gemeenschap bemoedigde, duidelijk maakte wat meditatie met mensen doet, en de hoop uitsprak verwijzend naar WO II met een quote uit een destijds zeer populair lied:
We’ll meet again, Don’t know where, Don’t know when, But I know we’ll meet again some sunny day.
Laurence Freeman betreurde tot slot dat ‘one man was missing, the man in the Kremlin’.
Dankbaarheid, ontroering, verontschuldigingen van VK-burgers wegens de Brexit, vredeswensen… kwamen voorbij in de chatroom terwijl Maria en Albert de sessie inleidden en Laurence Freemans’ woorden vertaalden naar het Oekraïens of het Russisch.
De gezamenlijke meditatie was een indringend en een memorabel moment.
Tekstbron: Fr. Laurence Freeman OSB, director of WCCM
Blauwkruikje 