Deze middag nodigde de WCCM iedereen uit om samen met Laurence Freeman OSB en Maria en Albert van de Oekraïense community samen te mediteren in Lviv. Laurence Freeman reisde naar Oekraïne met enkelen van het Bonnevaux meditatiecentrum in Frankrijk. De zoomsessie startte om 12:00 en eindigde om 15:45 onze tijd. Het programma:
- Welcome and opening words by Maria and Albert
- Talk by Laurence Freeman, Meditation in a Time of War: Transforming Darkness into Light.
- Meditation
- Other voices and discussion and questions
- Break
- Fr. Anastasy Danilevsky will speak of his experience of living in the Russian-occupied city of Kherson – with the “weapon” of meditation.
Een 500 – tal meditators van over de hele wereld namen deel. Laurence Freeman gaf een zeer interessante en algemeen gewaardeerde beschouwing over de reden van zijn aanwezigheid in Lviv.
Waarom zijn we naar hier gekomen? De aanzet waren de woorden van Maria gedurende de vorige sessie: we zitten in een oorlog, geen betere tijd om over meditatie te spreken en te mediteren. Laurence Freeman verwees voor het antwoord naar zijn leermeester John Main die meende dat ‘de community of love’ zich niet alleen tot het klooster mocht beperken maar dat het een leven in ‘communion with the worldcommunity’ diende te zijn. De Oekraïense community is zeer betrokken bij de hulpverlening aan haar gemeenschap, die kracht, die heldhaftigheid, dat doorzettingsvermogen, … is een belangrijke boodschap voor de hele wereld. Dat is contemplatie in actie, aldus Laurence Freeman
Religion should never bless violence. Religion should always regret the need of violence.
Waarom zijn we dan hier om te mediteren? Mediteren transformeert de mens. Hij gaat als het ware om een huwelijk tussen contemplatie en actie en dat is de eenheid die de wereld nodig heeft; dat is de ware realiteit. Een hemelsbreed verschil met de virtuele realiteit. De eigenlijke realiteit is de reële verbondenheid, de reële persoonlijke communicatie. ‘Waar één of twee in mijn naam samen zijn, daar ben ik in hun midden.’ We worden getuigen door reële aanwezigheid: fysiek, mentaal, spiritueel. Het paswoord tot die realiteit moeten we samen maken. Naarmate je meer aanwezig bent bij jezelf, ben je ook meer aanwezig bij wie bij je is, bij de andere(n).
Communication is the lifeblood of democracy. – Herman Van Rompuy
Het tegenovergestelde van verbondenheid (connection) is disconnection of een situatie van verbroken verbinding. Zo’n toestanden zijn vaak de bron van geweld. Zo kan de overdreven toename van technologie in de communicatie oorzaak worden van de toename van geweld.
We experience ourselves in our hearts, in our conversations with others and that is ‘full presence’. The presence to ourselves spills over to others even to the people we do not want to be with. Meditation in silence restores, recovers what we have lost, have ridiculed, have underestimated: the power of silence.
Hoe communiceren we de stilte? Juist door de ervaring van mediteren in stilte., door de praktijk zelf. Door de behoefte aan en de gave van samen mediteren in stilte ervaren we het gevoel van verbondenheid. Het gaat hier om een zachte manier van overtuigen niet door argumenteren. Omdat we die verbondenheid hebben kwijtgespeeld werd de liefde koud. Dit hier is zo een moment van onderlinge verbondenheid, temidden van een wrede oorlog hierbuiten. Welk recht heeft eender welk land om jullie aan te doen wat jullie momenteel wordt aangedaan. Het is waanzinnig, aldus Laurence Freeman
Mensen die lijden, bezitten een wijsheid die is voortgevloeid uit hun lijden. Stenen harten worden omgevormd tot liefde en de kracht van de liefde wordt op die manier bevrijd. De liefde die zowel houdt van het slechte als van het deugdzame, dat is wat de mensheid kan ervaren, dat is de ervaring van éénheid, die ons verantwoordelijk maakt, volgens Laurence Freeman.
God is in the suffering. We are sharing in God’s self-knowledge.
Na het meditatiemoment konden de aanwezigen vragen stellen en na een korte pauze konden we luisteren naar de getuigenis van Fr. Anastasy Danilevsky die woonde en werkte in de Donbas-regio en de beslissing nam om te vluchten gedurende de dagen voor Pasen. Hoe “het wapen” van de meditatie hem hielp door de wisselende emoties tot bij de beslissing die hij uiteindelijk nam, was verhelderend en hoopgevend.
Midden in het meditatiemoment werd de ruimte waar ik zat, heel plots en heel kort, overstelpt door binnenvallend zonlicht. Het geheel: overweging, meditatie en getuigenis zorgden voor een intense ervaring.
Blauwkruikje 
Eén gedachte over “Meditatie in oorlogstijd: duisternis transformeren in licht”