Japanse rozenstruik

“Je hebt genoeg aan mijn genade, want mijn kracht komt tot volle bloei wanneer iemand zwak is.” 2 Korintiërs 12:9

Toen naar aanleiding van een verhuis uit ons land naar Duitsland één van de kinderen plotsklaps, de overigens zeer bescheiden gelijkvloerse huurwoning moest verlaten waaraan een kleine patio verbonden was, werden alle bloembakken die daar een jaar eerder met veel zorg waren aangebracht, bij mij ondergebracht. De nieuwe huurwoning, een appartement drie hoog, bood geen plek voor dit alles: een frambozenstruik, een Indische helleborus, een camelia of Japanse rozenstruik, een hortensia, een assortiment keukenkruiden, een skimmia, een geboorteboompje (een eik) …

Gedurende de laatste zeer droge zomermaanden, vreesde ik, ondanks regelmatig water geven dat deze containerstruiken en planten de dorre, hete zomermaanden niet zouden overleven. De Indische helleborus had de geest gegeven, dacht ik, maar de herfstregens deden hem herleven. Jammer genoeg zonder bloemen dit jaar. De Japanse rozenstruik daarentegen kreeg een flinke groeischeut en ontwikkelde tientallen bloemknoppen ondanks de vrieskou van de voorbije weken.

Wie of wat aandacht krijgt, gedijt en groeit!

Zeit des Lichtes – Friedhelm Meuth

foto: frie peeters


Das erste Licht leuchtet. Und es vertreibt jede Finsternis.
Ganz gleich, wo es angezündet wird, die Finsternis hat in diesem Augenblick verloren. Eine einzige Kerze vertreibt eine noch so große Dunkelheit.
Doch wer zündet sie an? Und wo ist sie nötig? Und welche Finsternis nehmen wir bewusst als solche wahr?

Das zweite Licht macht deutlich, dass es nie nur um uns selbst geht. Immer geht es um das Du, den anderen, die Beziehung und die Partnerschaft.
Doch wer ist der andere, dem ich ein Licht weitergebe? Wer wartet darauf, den zündenden Funken zu empfangen? Ist da genug Bereitschaft, das Licht zu teilen?

Das dritte Licht deutet auf den, der nicht einfältig, sondern dreifaltig ist. Vater, Sohn und Geist. Drei Flammen ein und desselben Lichtes. Und dieses Licht scheint in die Finsternis unserer Welt. Wird gleichsam geboren in die Nacht der Welt hinein.
Doch wer erkennt in den echten Flammen und Lichtern dieser Welt das Licht Gottes? Wie unterscheiden wir das künstliche von dem echten und wahren Licht? Wird das göttliche Licht nicht allzu oft überstrahlt?

Das vierte Licht geht an die Enden der Erde. Es strahlt in alle Himmelsrichtungen aus. Es kann nicht für sich bleiben, sondern ist für alle da. Niemand soll davon ausgenommen sein.
Doch erreicht die Botschaft des Lichts auch alle Welt? Wird sie nicht allzu oft »ausgeblasen« von den Stürmen dieser Welt? Muss sie nicht immer wieder aufbrechen und getragen werden – hin zu allen Menschen?

Friedhelm Meudt

Tijd van het Licht

Het eerste licht schijnt.  En het verdrijft elke duisternis.
Het maakt niet uit waar het aangestoken wordt, de duisternis heeft op dit moment verloren.  Een enkele kaars verdrijft  zelfs de grootste  duisternis.
Maar wie  steekt ze in aan?  En waar is het nodig?  En welke duisternis nemen  we bewust als zodanig waar?

Het tweede licht maakt  duidelijk dat het  nooit alleen om  onszelf gaat.  Het gaat  altijd om de  jij, de ander,  de relatie en het partnerschap.
Maar wie is de andere persoon aan wie ik een lichtje doorgeef?   Wie wacht er om de brandende vonk te ontvangen?  Is er voldoende bereidheid om het licht te  delen?

Het derde licht wijst naar degene die niet eenvoudig van geest is, maar drie-enig.  Vader, Zoon en Geest.  Drie vlammen van één en hetzelfde licht.  En dit licht schijnt in de duisternis van onze wereld.  Wordt  als het ware geboren  in de nacht van de wereld.
Maar wie herkent het licht van God in de echte vlammen en lichten van deze wereld? Hoe onderscheiden we het kunstmatige van het echte en ware licht?  Wordt het goddelijke licht  niet  te vaak overschaduwd?

Het vierde licht gaat naar de  uiteinden van de aarde. Het straalt alle kanten op. Het kan niet op zichzelf blijven, maar is er  voor iedereen. Niemand mag worden  vrijgesteld.
Maar  bereikt de boodschap van licht  de hele wereld? Wordt het  niet te vaak “uitgeblazen” door de stormen van deze wereld? Moet  het  niet telkens weer uitbreken  en  gedragen worden  – naar alle mensen toe?

Friedhelm Meudt (vert. fp)

Doorbraak

foto: frie peeters – 17 oktober 2022
Der Mensch soll nicht die Dinge fliehen und sich in eine Einöde begeben,
sondern er muss lernen, durch die Dinge hindurchzubrechen
und seinen Gott darinnen zu ergreifen.

Meister Eckhart (1260 -1328)
De mens moet de zaken niet ontvluchten en een woestenij binnengaan, 
maar hij moet leren, door de zaken heen te breken
en vanbinnen zijn God te vinden.

Meester Eckhart (1260 -1328)

Kroningsfeesten O.-L.-Vrouw van Scherpenheuvel 1872 -2022

Op 25 augustus 1872 kroonde kardinaal Deschamps in opdracht van paus Pius IX het genadebeeld van Onze-Lieve-Vrouw van Scherpenheuvel. Deze grootse gebeurtenis wordt in Scherpenheuvel om de 25 jaar met tal van feestelijkheden herdacht. De kroningsfeesten (1922, 1947, 1972 en 1997) vormen hoogtepunten voor Scherpenheuvel.

Maria Koningin

Een week na het Hoogfeest van Maria Tenhemelopneming viert de Katholieke Kerk de gedachtenis van Maria’s kroning tot koningin van het heelal. Te dier gelegenheid is het bedevaartsoord Scherpenhenheuvel deze week in feeststemming. Van 21 tot en met 28 augustus baadt de basiliek in een bloemenpracht die werd vormgegeven door bloemenkunstenaar Daniel Ost met ondersteuning van zijn team en van een groep bloemschikkers die er dan in dag uit zorgen voor bloemen.

Vandaag op Maria Koningin (gedachtenis) gingen de feesten van start. We zijn vertrokken met de Kroningsfeesten bij het jubileum van 150 jaar kroning van het genadebeeld, aldus E.H.Luc Van Hilst op de blog van het Mariaoord.

Iconografie

IHoewel de kroning van Maria nergens in de Bijbel staat vermeld is het thema in de iconografische en schilderkunst al eeuwenoud. Maria wordt er vaak voorgesteld als vrouw die zit aan de rechterhand van haar hemelse Zoon. Hij, die de Koning van het Heelal is, kroont zijn moeder als teken van haar bijzondere rol in de heilsgeschiedenis. Er zijn ook afbeeldingen die tonen dat de Drievuldigheid haar kroont.

Bijzonder geval Scherpenheuvel

Scherpenheuvel is niet het enige bedevaartoord met een gekroonde Maria. “Toch is het geval van Scherpenheuvel bijzonder”, meent Michaël Hanne, archivaris van het bedevaartsoord. “De kroon van ons Mariabeeld is een geschenk van Paus Pius IX en tot vandaag draagt het beeld nog steeds de originele kroon uit 1872. De kroning kwam er bovendien na een persoonlijk initiatief van van de paus en niet op vraag van het bedevaartsoord, zoal meestal het geval.”

Nieuwe kroon

Naar aanleiding van de 150ste verjaardag van de kroning vervaardigde de Leuvense juwelenontwerper Lies Wambecq een nieuw kroon, gemaakt van de juwelen die werden geschonken aan het genadebeeld. ” De juwelen worden gebruikt zoals ze werden gedragen”, aldus E.H. Luc Van Hilst. “De kunstenaar maakt twee nieuwe kronen, één voor Onze-Lieve-Vrouw en één voor het kindje Jezus. Het bedevaartsoord liet Lies Wambecq de waarde schatten van de gebruikte juwelen. De tegenwaarde ervan schenken we aan de lokale voedselbank.”

foto: frie peeters

foto: frie peeters
foto: frie peeters
foto: frie peeters
Gouden Roos in 2011 aan Scherpenheuvel geschonken door Paus Benedictus XVI
foto. frie peeters
foto: frie peeters

Deze namiddag liep de basiliek om 15u vol voor een eucharistieviering. Bekende Marialiederen werden uit volle borst door de bedevaarders meegezongen o.a. O Maria die daar staat (Guido Gezelle) en Liefde gaf u duizend namen. En bij het einde, zoals gewoonlijk, het gebed tot Onze Lieve Vrouw van Scherpengheuvel:

Moeder van God
en onze moeder,
vol vertrouwen bidden wij tot U:
schenk ons iets van uw geloof
en leer ons dienstbaar zijn
aan de mensen.

Help onze zieken
en allen wier hart
door leed getekend is.

Laat geluk en liefde wonen
in onze familie;
zegen allen
die ons dierbaar zij,
en blijf ook ons nabij
met Uw bescherming.

Onze - Lieve - Vrouw
van Scherpenheuvel,
bid voor ons.

De Kroningsfeesten hebben echter niet alleen een religieus karakter. Zie programma infra.

Meer info: www.scherpenheuvel.be

Met dank aan Kerk en Leven (Filip Ceulemans)

The Divine Dance – Richard Rohr

The Trinity and your transformation.

Humanity, says Richard Rohr, is a perfect rhyme for what Christianity, trying to express the inexpressible, calls the holy trinity. This human dance we’re all in reflects a mysterious divine dance, one that we notice on our best days. Finding the sweet spot where contemporary science meets ancient mysticism, and theology meets poetry, The Divine Dance sketches a beautiful choreography for a life well-lived. In our joy or our pain, true life is always relational, a flow, a dance. (And was always meant to be.) —Praise by Bono, U21

“GINGER ROGERS did everything that Fred Astaire did. She just did it backwards and in high heels.” Ann Richards’s comment pertly reminds us that, though for some dance is a technically demanding occupation, for most of us dance is something we watch, a Strictly spectacle that we either enviously admire or watch at a wedding maybe, embarrassed, with clenched anatomy.

When it comes to imagining God, many envision a being “out there” somewhere, a similarly critical spec­ta­tor of the world with a par­ticular interest in morality. This being can quickly get sabotaged by unowned prejudices and then presented as our personal agenda’s convenient ambassador. Or some, giving up on the lack of traces to be found of such an objective and loving reality, conclude that God is nothing but a word used to externalise and ritual­ise the better parts of the human heart.

In this new book by the interna­tionally acclaimed writer Richard Rohr, with Mike Morrell, we are invited to stop thinking about God as a distant and slightly shifty human-spotter, or as an enchanted but untrue tale told by the weak or uncritical. God, for Rohr and Morrell, is not a panel judge of reality’s dance, nor some airy sprite in the universal arena of what is. God is the very dance itself: Trinity.

The authors begin by asking whether the idea of God as Trinity has been missing in action for about 17 centuries: “If Trinity is supposed to describe the very heart of the nature of God, and yet it has almost no practical or pastoral implications in most of our lives . . . if it’s even possible that we could drop it to­­­mor­­row and it would be a forget­table, throwaway doctrine . . . then either it can’t be true or we don’t understand it.”

They continue on the premise of the latter. Thankfully, they don’t set out to put us all in the right once and for all, but, approaching mys­tery not as something you cannot understand but rather as something you can endlessly understand, they seek to make a faithful contem­porary contribution to our feeble comprehension.

It is said that the political climate at the moment is such that if you’re not at the table you’re probably on the menu. The famous Rublev icon of the Trinity has three figures circ­ling a table, and, some say, there is a place at the front of the table where there used to be a mirror, so that you had a place at the table as well. The authors here argue, however, that history has focused on the sub­stance of things, including God, and we have failed to see that creation, including us, does not exist in isolated substances but only in relationship.

In a divinely created order, there is no such thing as a detached ob­­server. The energy in the universe is not in protons or neutrons, but in the relationship between them, and this is because “God is relationship itself.” All authentic knowledge of God is therefore participatory knowledge.

The image used constantly in these pages is that of God’s “flow”. Trying to make God love you is as pointless as trying to make a water­­fall wet. What St Bonaventure called God’s “fountain fullness” is unstop­pable, relentless, and free in its endless outpouring, and all as part of God’s search for “the deepest possible communion and friendship with every last creature on earth”.

The doctrine of the Trinity should never be dry. It should be drenched with the ocean of love in which we find ourselves. Like a net in the sea, we are ourselves con­­tained in God, even if we are not able to contain God’s full mystery in our limited minds and fractured hearts.

Language, too, is like water. If it isn’t moving, it becomes stagnant. For some, Rohr’s and Morrell’s writing will be suspiciously relevant to some modern thinking. Others will be grateful for fresh and reson­ant talk of an ancient beauty. Either way, here is an imaginative, pro­vocat­ive, and energised invita­­tion to be renewed in the Trinitarian faith of the God who is forever beyond, beside, and within.

Review by The Revd Mark Oakley, Canon Chan­­cellor of St Paul’s Cathedral. His The Splash of Words: Believing in poetry is published by Canterbury Press.

Source: Churchtimes.co.uk- June 9th 2017

  1. Rohr, Richard. The Divine Dance (p. 1). SPCK. Kindle Edition.

Marianum of Rozenkransmadonna – Zoutleeuw

Marianum in de Sint-Leonarduskerk van Zoutleeuw – foto: frie peeters

Een Marianum is een beeldhouwwerk bestaande uit twee ruggelings tegen elkaar geplaatste Mariabeelden, veelal omgeven door een krans van stralen, soms ook van bloemen in de vorm van een rozenkrans1.

Achteraan in het schip van de Sint-Leonarduskerk van Zoutleeuw hangt sinds 1534 het Marianum, een dubbelzijdig eikenhouten gepolychromeerd Mariabeeld. Op het voetstuk staan de wapenschilden van de schenkers. 

Maria wordt uitgebeeld als de vrouw uit de Apocalyps en als centrale figuur van de rozenkrans, die door zes engelen wordt vastgehouden. De schildjes dragen de bloedige wonden van Christus.

Maria heeft een lichtjes verschillende gelaatsuitdrukking aan beide kanten van het beeld2.

Tijdens een zondagse wandeling van Wandelsport Vlaanderen in Zoutleeuw kregen alle deelnemers de kans om dit Marianum te bewonderen naast de andere topstukken die er zich bevinden.

Uit het boek Apocalyps 11, 19a; 12, 1 + 3-6a + 10ab

Een vrouw, bekleed met de zon, de maan onder haar voeten.

Toen ging Gods tempel in de hemel open en er verscheen een indrukwekkend teken: een vrouw, bekleed met de zon, met de maan onder haar voeten en een krans van twaalf sterren op haar hoofd.
Er verscheen een tweede teken in de hemel: een grote, vuurrode draak, met zeven koppen en tien hoorns, en op elke kop een kroon. Met zijn staart sleepte hij een derde van de sterren aan de hemel mee en smeet ze op de aarde. De draak ging voor de vrouw staan die op het punt stond haar kind te baren, om het te verslinden zodra ze bevallen was. 
Maar toen ze het kind gebaard had – een zoon, die alle volken met een ijzeren herdersstaf zal hoeden –, werd het dadelijk weggevoerd naar God en zijn troon. 
De vrouw zelf vluchtte naar de woestijn. God had daar een plaats voor haar gereedgemaakt.
Toen hoorde ik een luide stem in de hemel zeggen: ‘Nu zijn de redding, de macht en het koningschap van onze God werkelijkheid geworden, en de heerschappij van zijn messias.’
Uit het evangelie volgens Lucas 1, 39-56

Mijn ziel prijst en looft de Heer, mijn hart juicht om God, mijn redder.

In die dagen reisde Maria in grote haast naar het bergland, naar een stad in Juda, waar ze het huis van Zacharias binnenging en Elisabet begroette. [...]

Bij de begroeting tussen deze twee grote vrouwen sprak Elisabet tot Maria: ‘Gelukkig is zij die geloofd heeft dat de woorden van de Heer in vervulling zullen gaan.’

Maria zei: ‘Mijn ziel prijst en looft de Heer, mijn hart juicht om God, mijn redder: Hij heeft oog gehad voor mij, zijn minste dienares. Alle geslachten zullen mij voortaan gelukkig prijzen, ja, grote dingen heeft de Machtige voor mij gedaan, heilig is zijn Naam. Barmhartig is Hij, van geslacht op geslacht, voor al wie Hem vereert. Hij toont zijn macht en de kracht van zijn arm en drijft uiteen wie zich verheven wanen, heersers stoot Hij van hun troon en wie gering is geeft Hij aanzien. Wie honger heeft overlaadt Hij met gaven, maar rijken stuurt Hij weg met lege handen. Hij trekt zich het lot aan van Israël, zijn dienaar, zoals Hij aan onze voorouders heeft beloofd: Hij herinnert zich zijn barmhartigheid jegens Abraham en zijn nageslacht, tot in eeuwigheid.’

Valérie Kabergs: Maria’s hemel voor de kleinen – nieuwwij.nl

Toegankelijkheid Sint-Leonarduskerk:

Vanaf 1 april tot 30 september:

Elke dag (behalve maandag) van 14.00 tot 17.00 uur
Oktober: elke zaterdag en zondag van 14.00 tot 17.00 u.

Zalig Hoogfeest!

______________________________________

  1. Wikipedia
  2. Zoutleeuw.be – Toerisme

In the ruin of heartbreak – Rumi

foto: frie peeters
In the ruin of heartbreak
you can find
the diamond
of divine passion
that can resurrect
the dead.


Rumi (1207 - 1273)

%d bloggers liken dit: