Vrouwelijke garnaalvisser te paard – Oostduinkerke – Strand
Het is alweer een paar weken gelegen maar toch nog een blogberichtje waard nu 11 juli er aankomt. Omdat de wandelclubs van Wandelsport Vlaanderen opnieuw uitnodigen tot wandelen overal in ’t land, koos ik voor het laatste weekend van juni Oostduinkerke uit om er de Paardenvisserstocht te maken georganiseerd door Wandelclub Nieuwpoort. Gedurende dat weekend vinden er de Garnaalfeesten plaats en te dier gelegenheid bruist het centrum van Oosrduinkerke van de activiteiten.
Oostduinkerke -Strand
Het evenement is een jaarlijkse ode aan de zee in het algemeen en de garnaalvissers in het bijzonder. Oostduinkerke, deelgemeente van Koksijde, is namelijk de enige kustgemeente ter wereld waar tot op vandaag te paard garnalen worden gevangen. En in 2013 heeft Unesco de garnaalvisserij te paard opgenomen op de lijst van Immaterieel Cultureel Erfgoed.
Folkloremarkt – Fabiolaplein
Gedurende dat weekend werden dan Mieke Garnaal en haar eredames aangesteld, was er op het Fabiolaplein een folkloremarkt, en op een buitenbuhne op de Zeedijk werd het straattheater Mariette Crevette opgevoerd in het zuiverste Westvlaams.
In de late namiddag, jammer genoeg in de druilregen, kregen we een optocht van de garnaalvissers te paard te zien begeleid door de plaatselijke harmonie die populaire deuntjes ten beste gaf en daardoor alle aanwezigen in een uptime-gevoel bracht. Drommen aanwezigen volgden de optocht naar zee waar de wedstrijd garnaalvissen te paard en te voet plaatsvond.
Mariakapel – Oostduinkerke
Zondagochtend ving dan aan met de Vissersmis in de Mariakapel gevolgd door het kampioenschap garnalen pellen en de Zeewijding van op de Zeedijk. Op het Astridplein wisten voor de middag folkloredansgroepen het publiek te enthousiasmeren en voor de Garnaalstoet hadden in de namiddag tal van toeschouwers zich langs de straten gepositioneerd.
Standbeeld Paul Delvaux, burger van Veurne – Stadspark Veurne
Zelf bracht ik ook nog een bezoek aan Veurne, waar ik een nachtje logeerde, en een korte stadswandeling maakte. En hier kom ik bij 11 juli. Terwijl ik op zaterdagavond de slaap probeerde te vatten, werden in het stadspark de pannen van het dak gezongen tijdens de meezingavond van Vlaanderen Zingt. Het moet die avond wijd en zijd geklonken hebben over ‘het vlakke land’ van Veurne en Diksmuide.
Nu goed, Vlaanderen heeft in de Westhoek veel leuke plekjes die doorgaans prima bereikbaar zijn met openbaar vervoer. Als 65+-er geniet je dan ook van interessante tarieven. Alles gebeurt weliswaar wat trager maar des te aandachtiger, bewuster en ecologischer. 😉
Een weekje babysitten bij mijn jongste kleinkind ving aan met (een essentiële!) treinreis met de DB (Deutsche Bahn) via Luik-Guillemins over Köln naar Braunschweig, Hannover en Berlin Ostbahnhof richting Märkisch-Oderland in Brandenburg; een lange tien uren durende reis wegens vertragingen en storingen (in de regio Köln) door de noodweercatastrofe in de Ahrvallei.
De aankomst in het eindstation, waar de kleine schat en haar ouders me opwachtten, deed elke reisbeslommering gauw vergeten.
De eerste dag, een zondag, werd een mooie uitstap naar Buckow (Märkische Schweiz) gepland. De benaming Märkische Schweiz slaat op de relatief heuvelachtige en bosachtige omgeving. Buckow is omgeven door beboste duinen van een stuwwal, die is gevormd tijdens de voorlaatste ijstijd, net als bijvoorbeeld de Veluwe in Nederland. Verder zijn er de meertjes, de Buckower See en de grotere Schermützelsee. Het is ook het enige officiële Kneippkuuroord in Brandenburg. Het geniet van en is geliefd om zijn gematigd landklimaat.
We maakten een wandeling en kwamen voorbij de Ijstijdtuin waar keien, landschapsarchitectuur en informatieborden duidelijk maakten hoe de laatste ijstijd het landschap van de Märkische Schweiz heeft gevormd. We liepen verder door het stadcentrum van Buckow naar het Slotpark met de Kneippkruidentuin en de speeltuin waar de kleindochter naar hartenlust in het zand kon spelen en kon schommelen.
Zicht op het stadscentrum van Buckow (Märkische Schweiz)
Na de middag trokken we naar het Brecht-Weigel-Haus, het zomeroptrekje van toneelauteur Bertolt Brecht en actrice Helene Weigel. Deze voormalige zomerresidentie van het kunstenaarsechtpaar is sinds 1977 een plek die herinnert aan hun leven en werk en waar ook tentoonstellingen en concerten worden gehouden. De ‘Eiserne Villa’, in authentieke regionale stijl, is omringd door een mooie tuin en biedt een prachtig uitzicht op de Schermützelsee. Brecht schreef er gedurende de zomer van 1953 zijn Buckower Elegien waaruit sommige verzen op koperplaten langs het tuinpad te lezen zijn. Het huis is een trekpleister voor literatuurminnaars over de hele wereld.
De eetkamer waar de vrienden werden ontvangen en H. Weigel aan de kop van de tafel werkteTheaterschuurtje met theaterrequisieten en -kostuums aan de rand van het meer tevens arbeidsplek van B. Brecht
DER BLUMENGARTEN
Am See, tief zwischen Tann und Silberpappel
Beschirmt von Mauer und Gesträuch ein Garten
So weise angelegt mit monatlichen Blumen
Daß er vom März bis zum Oktober blüht.
Hier, in der Früh, nicht allzu häufig, sitz ich
Und wünsche mir, auch ich mög allezeit
In den verschiedenen Wettern, guten, schlechten
Dies oder jenes Angenehme zeigen.
Bertolt Brecht
Buckower Elegien
Achtergevel van het Brecht-Hegel-Haus
We sloten de dag af op een terras dichter bij huis, eveneens in een idyllische omgeving aan het water. Een zomerse plensbui verraste ons op weg naar de wagen maar de dag was warm en heerlijk ontspannend geweest en op de achterbank in haar autostoeltje bracht het zoemen van de motor kleindochterlief in een diepe slaap. We konden het ondertussen al heel goed vinden met elkaar. Een mooi vooruitzicht dus voor de komende dagen.
Terwijl de reportages ‘Allah in Europa’ van Jan Leyers op Canvas en VPRO liepen, stootte ik op het boek ‘Soefi’s, punkers en poëten – Averbode|Erasme nv., 2015’ van Jonas Slaats – alias Jonas Yunus Atlas in de originele Engelse versie – dat niet minder dan de publieksprijs voor het Religieuze boek 2015 in de wacht sleepte. Het was o.a. dankzij Kifkif.be dat de Nederlandstalige vertaling tot stand kwam.
Om zich vertrouwd te maken met de ziel van de islam had Jonas Slaats openhartige gesprekken met invloedrijke moslimgeleerden en -kunstenaars. Van Jakarta tot New York, ontmoette deze christelijke theoloog imams en soefi’s, academici en feministen, punkers en dichters. Het resultaat is een boek vol nieuwe inzichten die ons helpen de huidige culturele en religieuze impasses te overstijgen. Het boek bundelt zijn belangrijkste gesprekken. Tussen die gesprekken door worden kernaspecten van de islamitische traditie nader toegelicht en wordt hun plaats binnen de huidige debatten verduidelijkt. Voor wie nog niet zo vertrouwd is met islamitische begrippen werd achteraan in het boek een exhaustieve verklarende woordenlijst aangebracht.
De auteur hoopt dat zijn reisverslag een tweevoudig doel zal dienen: moslims inspireren en christenen de mogelijkheid bieden om een beter begrip van de islam te krijgen. Want, zo stelt hij, als echte dialoog durft te confronteren, dan confronteert ze niet alleen ‘de andere’. De ware aard van dialoog ligt vooral in de moed jezelf te confronteren.
Na een algemene inleiding over botsende beschavingen, over zichzelf als de Halal Monk en over de opzet van het boek worden de gesprekken gebundeld in vijf hoofdstukken die de lezer stelselmatig bij de hand nemen en hem dieper binnenvoeren in de essentie van de islam. Vertrekkend op het kruispunt tussen traditie en moderniteit en de traditionele essentie van koran, sharia en soefiya maakt de auteur ons vertrouwd met de normatieve islam. Drie geïnterviewden beklemtonen vervolgens de noodzaak van constructieve tegenspraak terwijl in het laatste hoofdstuk gepleit wordt voor houdingen die de spanningen overstijgen als daar zijn: oog hebben voor de goddelijke mensenrechten, de poëzie van de schepping, Jezus in de islam en interreligieuze nederigheid.
In zijn slotwoord verwoordt Jonas Slaats de hoop dat deze gesprekken duidelijk zullen maken dat de tweedeling ‘democratie vs. islam’, ‘wetenschap vs. geloof’, ‘moderne vrijheid vs. onderdrukkende traditie’ geen steek houden. Dat ze aantonen dat we het alleen maar erger maken door de huidige debatten in tweedelingen te forceren. Dat we eerst moeten leren begrijpen dat religie wezenlijk niet gaat over wie ‘gelijk’ heeft maar wel over wie ‘goed’ is. De conflicten tussen het Westen en de islamitische wereld moeten we niet zien als een probleem van botsende beschavingen of onverenigbare culturen. Het zijn geen discussies die gewonnen kunnen worden met argumenten van degene die ‘juist’ is. We kunnen ze slechts overwinnen wanneer we allemaal wat nederigheid bewaren.
Behalve het vertrouwd raken met islamitische begrippen en denkwijzen levert dit boek het wijze inzicht op dat ‘mededogen, rechtvaardigheid en menselijkheid geen gevolg zijn van gematigde overtuigingen. Ze zijn het gevolg van een [universele] verdiepte ziel’.
Enkele recensies:
“We hebben meer boeken van dit kaliber nodig die de lezer een echte en frisse kijk bieden op een traditie die in beweging is, in gesprek met zichzelf en sterk in verandering.” – Rowan Williams , voormalig aartsbisschop van Canterbury.
“De interviews en reflecties in dit boek bieden een doordachte, heldere en bijzonder interessante inzichten in de islamitische denkwereld. De mogelijkheid om ‘mee te luisteren’ met de gesprekken van de auteur zijn een waar privilege.” – Marie Dennis , co-voorzitter Pax Christi Internationaal.
“Het boek kon niet beter geschreven worden door een moslim – maar het is van belang dat het geschreven werd door een integere en zelf-bewuste christen. Dit boek wordt verplichte lectuur voor mijn studenten.” – Shaykh Bashir Ahmad Dultz , oprichtend voorzitter van de Duitse Moslimliga.
“Een diepgaande verstandhouding tussen moslims en christenen is kritiek voor de gezondheid van onze globale samenleving in de 21ste eeuw. En dit boek wijst in een beloftevolle richting.” – William E. Swing , stichter van URI en em. Episcopale Bisschop van California.
Enkele dagen van een microklimaat genieten en kunnen wandelen tussen de wijnstokken met zicht op de door de romantici zo vaak bezongen rivier de Rijn is een weldaad voor geest en lichaam. ’s Avonds dan kunnen genieten van een heerlijk glas riesling of spätburgunder bij een met zorg bereide maaltijd, legt een glans over de dag die tot dankbaarheid stemt. De dag van ‘Die Wende’ of hereniging van DDR en BDR na de val van de muur in 1989, nu haast 30 jaar geleden, blijkt voor sommige Duitsers ook een uitgelezen dag om in het huwelijksbootje te treden, zo mocht ik vaststellen.
Huwen op de Dag van de Eenheid (D)
Over de Rheingau ligt in deze dagen van de wijnoogst een gouden licht en de talrijke wijndomeinen, -proeverijen en -feesten stralen van levensvreugde.
Hildegard-Weg in Rüdesheim am Rhein (D)
En of dat Rijngoud, met mate genoten, heilzaam is? Ik laat Hildegard von Bingen (1098-1179) hierover aan het woord:
„Der Weinstock hat feurige Wärme, und jenes Feuer ist so stark, dass es seinem Saft einen Geschmack verleiht, der verschieden ist von dem anderer Kräuter. Der Wein macht das Blut des Trinkers gut und gesund.“
Ik ging in twee wandelingen – Bingen en Rüdesheim – de in 2012 tot kerklerares verheven Hildegard von Bingen achterna en liet me meenemen door het landschap waarin zij leefde en werkte.
Klosterweg – Sankt Hildegardabtei – Rüdesheim am Rhein (D)
Pfarrkirche Sankt Hildegard – Eibingen (D) – SCIVIAS-glasraam
Onderweg zijn in de Riesling Rheingau brengt je in contact met de unieke spiritualiteit van de regio die onder andere terug te vinden is in werelderfgoed als dat van Kloster Eberbach, de Basilica van Schloss Johannisberg en de abdij Sankt Hildegard.
In volkomen innerlijke en uiterlijke rust, diep ontroerd en in eenklank met de omgeving van de Woodland Chapel hoorde ik daar toen voor ’t eerst deze muziek. Gegrift in mijn emotionele geheugen forever.
Over onze multiculturele samenleving en verdraagzaamheid
Largo de São Domingos (Lissabon) – foto: frie peeters
De Dominicanenkerk, Lissabon. Een plek met een wreedaardige geschiedenis. De kerk op dit plein dreigde meermaals te verdwijnen maar werd telkens weer gered. Het was de kerk van koninklijke kroningen en huwelijken, van doopsels en begrafenissen. Tijdens de inquisitie vonden er vreselijke ketterverbrandingen en pogroms plaats. Volgens Fernando Pessoa, Portugees schrijver en dichter (1888-1935) werden er in 1506 na de kerkdienst talrijke Joden gelyncht door een opgehitste menigte, waarna de slachtpartij zich uitbreidde naar andere delen van het land. De kerk werd in 1531 verwoest. Een straf voor de wreedheid tegenover de Joden, vroeg men zich af ? Tijdens de aardbeving van 1755 moest het godshuis er opnieuw aan geloven; het werd nogmaals heropgebouwd maar werd in de as gelegd tijdens de grote brand van 1959. In 1997 werd ze voor de zoveelste maal heropend. Het plein voor de kerk trekt vele Afrikanen uit de Portugese koloniën Angola, Mozambique, Sao Tomé en Kaapverdië aan. Misschien omdat de legende wil dat hier, toen dat nog niet zo gewoon was, een Afrikaanse priester de kerkdienst voorging.
Lissabon is een vriendelijke, warme en tolerante stad. Op het plein links voor de kerk de multilinguale ‘Tolerancia’- muur. Je loopt er zo voorbij maar hij is er en hij roept vanuit die historische plek op tot verdraagzaamheid. We hebben meer zo’n plekken nodig. We mogen niet ophouden te reageren op haatdragende en polariserende boodschappen. Tolerant leren samenleven is een moeilijk proces maar het wordt onze toekomst en die van onze kinderen en kleinkinderen. Er is geen alternatief.
Het feit
De 15-jarige Ramzi Mohammad Kaddouri uit Genk is afgelopen zaterdag tijdens een vakantie in Marokko gestorven na een ongeval met een quad. De jongen lag enkele dagen in coma en bezweek afgelopen zaterdag aan zijn verwondingen.
Ramzi Mohammad Kaddouri liep school aan het Technisch Instituut Sint-Lodewijk en was al sinds hij kleuter was verbonden aan het jeugdwelzijnswerk Gigos, waar hij ook vrijwilliger was. Daar omschrijven ze hem als een erg behulpzame en respectvolle jongen.
Over de juiste toedracht of het exacte tijdstip van het ongeval bestaat nog geen duidelijkheid. Het is in ieder geval in de loop van vorige week gebeurd. Hij is daarbij in een coma geraakt en zaterdag aan de gevolgen van zijn ongeval overleden. Zijn familie bevindt zich in Marokko bij hem.
De reacties op sociale media
Dat nieuws werd gisteren gedeeld op de Facebookpagina met meer dan 23.000 volgers van de ‘Vlaamse Verdedigings Liga’ met als bijschrift ‘Ziet een Vlaming er tegenwoordig zo uit?’ Daar volgde een ‘tsunami haatreacties’ op volgens Youssef Kobo, diversiteitsmedewerker bij CD&V. ‘Een samenspel tussen de opkomst van terreur, de vluchtelingencrisis en economische stagnatie zorgt ervoor dat het extremistische gedachtegoed sneller en gemakkelijker dan ooit verspreid wordt. Er zijn te weinig mensen die een stap achteruit nemen en zeggen: waar stopt het? Het is een teken aan de wand. Het is al jaren bezig en het wordt alleen maar erger. De lat wordt verlegd. Het begrip racisme wordt uitgehold en het gaat steeds om het al dan niet “politiek correct” gebruiken van bepaalde woorden.’ Enkele gebruikers hadden de post aan Facebook gemeld maar daar luidde het antwoord dat ‘de post de waarden van de gemeenschap niet geschonden had’.
Er loopt al sinds vorig jaar een klacht van Unia, het Interfederaal Gelijkekansencentrum, tegen de Vlaamse Verdedigings Liga en het parket van Antwerpen heeft de zaak onderzocht en afgerond. ‘De klacht wordt niet geseponeerd’, zegt Stephanie Chomé van het Antwerpse parket. ‘Integendeel, er komt, wellicht nog in het najaar, een dagvaarding voor de strafrechter. We zoeken alleen nog uit tegen wie precies en voor welke feiten.’
De reacties van de politiek
‘De bijwijlen hatelijke reacties op de sociale media tonen aan dat er nog veel werk is om tot een gedeeld burgerschap en een inclusieve samenleving te komen.’ –Minister-President Geert Bourgois (NV-A)
Ook het volledige schepencollege van Genk keurt het misbruik van het overlijden van een jonge Genkenaar af. Dat zegt Wim Dries (CD&V), burgemeester van de Limburgse stad. ‘Ik ben geschokt. Dit is ranzig en tart elke verbeelding’, zegt Dries. ‘Maar ik stel ook vast dat er in Genk en op de sociale media heel veel medeleven is, over mensen van alle afkomsten heen. Dat wordt misschien wat weinig benadrukt.’
‘Deze mensen moeten geholpen worden, maar kunnen/willen dat wellicht niet’, vindt mediaminister Sven Gatz (Open VLD). De minister noemt de – veelal onder schuilnaam geplaatste commentaren – weerzinwekkend en getuigen van ‘ziekelijk racisme’. Ook bij zowat alle andere partijen wordt met ongeloof gereageerd. ‘Dat de dood van een jongen aanleiding geeft tot vreselijke racistische opmerkingen’, zegt Vlaams parlementslid Tine Soens (SP.A). ‘What’s wrong with this world?’
‘Zum kotsen’, vindt haar collega Yamila Idrissi (SP.A). ‘That’s it, I give up’, stelt Youssef Kobo (CD&V). SP.A-voorzitter John Crombez vindt de reacties ‘misselijkmakend’.
Het Minderhedenforum
‘De politiek doet te weinig om racisme en discriminatie aan te pakken.’ Dat vindt Wouter Van Bellingen, directeur van het Minderhedenforum. Volgens Van Bellingen zijn er verschillende oorzaken voor de overvloed aan racistische reacties: ‘de verruwing van de maatschappij, de toon die wordt aangeslagen door politieke figuren en vooral een gebrek aan actie door de overheid’. Van Bellingen zegt dat ons land een van de beste wetgevingen ter wereld heeft omtrent discriminatie, maar dat die wet niet wordt uitgevoerd. Hij wees eerste minister Charles Michel dan ook op zijn belofte om terreur en racisme te bestrijden. ‘We stellen vast dat er al heel wat is gebeurd om terrorisme aan te pakken, maar dat er nog weinig gebeurd is om racisme tegen te gaan’, aldus Van Bellingen.
Vandaag reageert Unia alvast tevreden. ‘We zijn tevreden dat de beheerders van dergelijke pagina’s verantwoording moeten afleggen’, zegt woordvoerder Bram Sebrechts. ‘Dit is een goed signaal van het parket. Door de verantwoordelijken voor de rechter te brengen, zal er ook meer aandacht komen voor deze problematiek en dat is nodig.’ Unia voegt er aan toe dat het nagenoeg dagelijks een dossier opent voor haatboodschappen op het domein media.
‘In 91 procent van die gevallen gaat het om boodschappen op het internet, en dan vooral op Facebook en Twitter’, stelt Sebrechts. ‘Wat dat laatste betreft, is het aantal meldingen al enkele jaren in stijgende lijn.’
Het Facebookbericht rond het overlijden van Ramzi Mohammad Kaddouri en de reacties daarop gaat Unia naar eigen zeggen toevoegen aan het bestaande dossier.
(naar artikels uit De Standaard, 2-3 augustus 2016)
Over Stephen Hawkings uniek, wereldwijd netwerk van mensen op zoek naar de antwoorden op de grote vragen van het leven.
Vrijdag las ik een artikel in The Guardian van Stephen Hawking dat handelde over onze houding tegenover rijkdom en dat die voor Brittannië zou meegespeeld hebben bij de brexit. Het artikel vermeldde eveneens het webadres van een door Hawkings onlangs gelanceerde website UNLIMITED*. Hawkings was de mening toegedaan dat de EU verlaten geen goed idee was. Brittannië zou geïsoleerd geraken.
Does money matter? Does wealth make us rich any more? These might seem like odd questions for a physicist to try to answer, but Britain’s referendum decision is a reminder that everything is connected and that if we wish to understand the fundamental nature of the universe, we’d be very foolish to ignore the role that wealth does and doesn’t play in our society.
Wat wil UNLIMITED* zijn?
‘UNLIMITED* is a new venture powered by UBS, bringing together – from across geographies, sectors and backgrounds – a unique, global network of people in search of the answers to life’s big questions.
Over the next few months, UNLIMITED will pose one of life’s big questions and we will answer this question with content, opinions and expert viewpoints. This will all sit on our UNLIMITED hub, a virtual place designed to take people on a journey of discovery and share with them a new mindset: the UNLIMITED* way of thinking.’
Sesto Fiorentino (I) – foto: frie peeters
In het artikel The Material Self schetst professor Frank Trentmann de geschiedenis van de houding tegenover rijkdom en constateert dat er zich op dat vlak erg diverse en wisselende houdingen voordeden in de loop van de geschiedenis.
Om zich vertrouwd te maken met de ziel van de islam had 
Blauwkruikje 