Maai Mei Niet

We zijn al met 1702 deelnemers voor Maai Mei Niet. Maai Mei Niet is een laagdrempelig citizen science-project. Door de actie elk jaar te herhalen, hoopt Knack een zicht te krijgen op wat groeit in de tuin van de Belg. De herhaling moet zowel de data doen accumuleren als het sensibiliseringseffect vergroten.

Maai Mei Niet is dus een project van Knack, met steun van KULeuven/Mijn Tuinlab, Bond Beter Leefmilieu, Velt en Het Ministerie voor Natuur. Wie meedoet d.i. in mei het gras niet maait of een deel van het gazon niet maait en nadien in 1 m² ongemaaid gazon de bloemen telt op basis van een telformulier, kan op 29/5 en 30/5 zijn telresultaat ingeven en in de week nadien de nectarscore van zijn tuin toegestuurd krijgen.

Honigbij op paardenbloem – 26-4-2021

Alsof de grasmaaier het gehoord had dat hij een maand lang wat meer op non-actief gesteld zou worden, reageerde hij met een lekke band en een startprobleem. Hij moest dus afgehaald worden en zal meteen een onderhoudsbeurt krijgen. Ondertussen heb ik goed overdacht hoe ik een en ander wil gaan aanpakken. Als ik de afmetingen van de ongemaaide oppervlakken, waarbinnen ik dan ‘lukraak’ 1 m² moet afbakenen, juist bereken, zal nadien de nectarscore van de tuin zo precies mogelijk berekend kunnen worden.

Oranjetipje, gespot in de tuin op 28-4-2021 – foto: wikipedia

Welke delen laat ik lustig groeien en welke delen probeer ik minder vaak dan normaal te maaien ? Misschien krijg ik wel zin om creatief te gaan maaien. Ik startte ook een wekelijkse vlinder- en vogeltelling, zo krijg ik een idee van wie in de tuin graag komen fourageren. 😉

De bloesems in de boomgaard …

Van een boomgaard waar 36 jaar geleden de fruitbomen (pruimelaren, perelaar, appelaren, kerselaar, kriekelaren) in deze tijd van het jaar in volle bloei stonden blijft vandaag nog slechts de Boskoop-appelaar, de Dubbele Filip-perenboom en de Victoria-pruimelaar over.

Boskoop-appelaar in knop

De appelbloesem
rozerood in knop wachtend
verbergt zijn geheim.

fp

Stormen en extreme droogte richtten doorheen de jaren een ravage aan. De kriekelaren vielen ten prooi aan een ziekte. Ze bloeien nog maar geven geen vruchten meer. Maar de drie bovengenoemde overblijvers zijn dan ook echte overlevers. Ook al zijn ze alle beurtgevoelig geworden.

Dubbele Filip – perelaar

In de perenboom gonst het momenteel van de bijen. Dat is natuurlijk ook de pluswaarde van fruitbomen: vlinders, bijen en insecten vinden er hun gading.

De weerberichten van de voorbije dagen en de verhalen van de fruittelers en wijngnaardeniers, lokken me ook elke dag naar de boomgaard om na te gaan welke bloesems de huidige harde en koude lentenachten getrotseerd hebben.

Victoria-pruimelaar met lichte vorstschade

Op de plek waar een veel vrucht dragende perzikboom stond, eveneens geveld door stormweer, groeide spontaan een nieuwe, uit een vruchtkern. Hij leed echter ernstige vorstschade dit jaar.

Perzikboom met vorstschade

Ook de wijnstok die op de zuidkant gericht staat, ontglipt niet aan mijn aandacht. Talrijke knoppen lijken verloren.

Druivelaar op zuidmuur

Witte krokus

foto: fp

Witte krokus bloeit
tussen stenen van tuinpad
niet waar geplant werd.

fp

Winterjasmijn

foto: fp

Winterjasmijn


Oude winterbloeier
jaren in sluimerslaap
nu, wakker 
en ontsproten
uit frêle, groene twijg.

Onooglijk kleine bode,
van leven
en koesterzorg
in een donkere, 
barre tijd.

fp

Egelijntje op bezoek

Toen ik deze week in de tuin wat opruimde en onkruid wiedde, viel me in het gras een wat bruinronde bol op die muisstil bleef liggen en dan weer snel verder liep, af en toe het linkerachterpootje ophief en het buikje ermee krabde om dan weer gretig verder te snuffelen in het gras. Was dat een egel? Ik kon mijn ogen nauwelijks geloven, schoot weer naar binnen om mijn smartphone te halen en maakte een paar foto’s.

foto: fp

Groot was mijn verbazing toen ik de volgende dag langs de straatkant in de voortuin bezig was en mijn tuinbezoekertje daar uit de klimop tervoorschijn kwam. Was die me van de achtertuin naar de voortuin gevolgd? Gevaarlijk dicht tegen de rijbaan bleef hij zitten.

foto: fp

Ik hielp hem naar de overkant en zag hem daar algauw z’n hartje ophalen in het hoge gras tussen de madeliefjes. Ik was getuige van een merwaardig tafereeltje: terwijl egelijntje door de madeliefjes dartelte dook de bonte specht, die hier ook huist, uit een boom het gras op en monsterde het kruipende egeltje aandachtig, kwam dichterbij en vloog dan weer z’n boom in. Een auto reed voorbij en egelijntje bleef zeer lang, kopje ingetrokken, onbewogen liggen, tot hij plots, terwijl ik verder werkte, uit het oog verdwenen was en ergens in houtwal of struweel een veiliger schuilplaats gevonden had.

Ik leerde van Natuurpunt dat: egels tot 2 meter per seconde kunnen afleggen, tot 40 slakken per nacht kunnen verorberen, per nacht zelfs een paar kilometer afleggen, tot 8 jaar oud kunnen worden en verder nog een hele rist praktische raadgevingen om het dit kleine, reizende opruimertje een beetje comfortabel te maken in de tuin.

De schepping een boek …

foto: frie peeters

De schepping is als het ware 
een boek waarin men 
over de Drieëenheid kan lezen.

Bonaventura (1221 - 1274)
Italiaans filosoof en theoloog 

Dorheid

Foto door icon0.com op Pexels.com

De voorbije dagen hoorden we dat de dorheid in de natuur weer zijn intrede doet, het grondwaterpeil is sterk gedaald, niet essentieel waterverbruik moeten we dus vermijden. Ook in de tuin verschijnen tekenen van drorre droogheid, sommige planten en heesters sterven af. Hoe een en ander ook samenhangt met onze leefstijl en hoe we daar met z’n allen iets aan kunnen doen door ons bewust te worden van de kostbaarheid van water en onze leef- en verbruiksgewoonten aan te passen, zou ondertussen duidelijk moeten zijn. Als de mens zich terugtrekt, herstelt de natuur zich snel, constateerden we de voorbije weken gedurende de lockdown.

Na drie maanden bevinden we ons nauwelijks in rustiger water wat de coronacrisis betreft, al zijn de desastreuze sociale en economische gevolgen ervan nog niet helemaal te overzien, of daar dienen zich de nefaste gevolgen van de klimaatverandering eveneens in volle extreemheid aan: stormen, tyfoons, overstromingen,  droogte, voedseltekort, migratie … Het verband tussen de ene en de andere crisis is ondertussen ook niet meer te ontkennen.

En toch blijven sommigen naïef optimistisch; ze ontkennen de feiten of redeneren ‘het zal onze tijd wel duren’, ‘zo’n vaart loopt het niet meteen’, ‘onheilsprofeten zijn er altijd geweest’…

Onlangs las ik ‘dorheid kan een gave zijn’. Is een gave dan niet altijd iets positiefs? En is die dorheid dan niet veeleer een dode leegte en niet meteen een geschenk?

Misschien is ze juist dit: een stille schreeuw naar verlossing, naar doortocht uit onmenselijke fysieke en mentale extremen, naar dieper, eenvoudiger, bewuster en zorgzamer leven. Maar de ‘de vette vleespotten van Egypte’ ondanks de eraan verbonden ‘slavernij’ blijven verlokkelijk, het business as usual, dat willen de machtigsten zo snel mogelijk terug, alle machteloosheid van het geleden leed ten spijt.

Ontzetting en angst zijn in alle tijden de begeleiders van verandering en vernieuwing geweest, de waarschuwingen van profetische mensen werden niet in dank afgenomen. Zwartkijkers, angstaanjagers werden ze genoemd en ze werden vaak ten dode toe gebagatelliseerd.

Toch hoorden we deze dagen ook het adagio ‘do not waste a good crisis,’ ga niet bij de pakken zitten maar herbron, onthaast, hoop, pak aan, vertrouw op de Geest van de Waarheid en laat je inspireren tot een andere en nieuwe levensstijl met blik op de toekomst van onze kinderen en kleinkinderen.

Ik wens het ons allen in deze zonnige dagen voor Pinksteren !