Knack Club filmtickets loodsten me naar de Galeries Cinéma (Koninginnegalerij -Brussel) om deze Roemeense prent, winnaar van de Gouden Beer op de 63ste Berlinale, te gaan bekijken. Een ontegensprekelijk diepsnijdend portret van de Roemeense maatschappij, van de relatie tussen een moeder en haar enige zoon, van een familie en haar onherstelbaar verlies.
Andere beoordelingen:
De manier waarop deze heikele kwestie aangepakt wordt, is dramatisch zeer pakkend en overtuigend, waarbij actrice Luminita Gheorghiu, voor zover nodig, nog maar eens mag bewijzen dat dit wel degelijk háár film is. Een echte tour de force. (Jan Temmerman in De Morgen)
Economische ongelijkheid, klassenjustitie, onrechtvaardigheid, corruptie, regisseur Calin Peter Netzer schetst in ‘Child’s Pose’ (een weinigzeggende titel trouwens) een triest portret van zijn thuisland. Maar meer nog dan een sociaal drama is dit een sterk verhaal over de relatie tussen moeders en zonen en hoe lastig het is om je kroost los te laten. Cornelia is wel een extreem voorbeeld maar de geweldige hoofdactrice Luminita Gheorghiu zorgt ervoor dat je altijd perfect weet wat haar drijft en hoe ze denkt. Hoe onhebbelijk, hatelijk en onmenselijk ze zich ook gedraagt.(Ruben Nollet voor Cobra.be)
Child’s Pose, dat op het Filmfestival van Berlijn zowel de Gouden Beer als de Fipresci-prijs van de internationale filmkritiek won, valt met zijn welgestelde, maar geestelijk failliete hoofdpersonages gemakkelijk uit te leggen als een aanval op de Roemeense klassenmaatschappij. Toch zou het zonde zijn de film tot een sociaalkritisch pamflet te reduceren. Daarvoor is Netzers commentaar te subtiel en te zeer ingebed in de persoonlijke tragedie. Uiteindelijk werpt vooral de onderkoelde aanpak van die tragedie zijn vruchten af: wanneer Cornelia en haar zoon (om puur opportunistische redenen) dan toch de confrontatie met de ouders van het slachtoffer aangaan, hakt de emotionele climax na alle manipulaties, strategieën en omkoperijen er extra hard in. (Kevin Toma voor Volkskrant.nl)
Cornelia is in sync with the ruling class around the world who are rich, powerful, and able to influence control over others. Luminita Gheorghiu puts in a tour de force performance as this strong-willed mother who is determined to win back her son no matter what it takes. She hits high stride in the closing sequences of the film when she visits the working-class family of the boy he killed. Here the screenplay writer shows us how messy, sad, and noble the act of forgiveness is when it has to do with the sudden death of an adolescent.(Frederic&Mary Ann Brussat voor spiritualityandpractice.com)
Blauwkruikje 