K is van iedereen – De Standaard.
Reynebeau begint zijn column met een duidelijke stellingname: 1.2 miljard kerkelijk gedoopten heeft recht op praats bij de pauskeuze al kunnen we ons vandaag de dag de vraag stellen wat dat aantal precies inhoudt aan engagement.
Ik lijst even de andere stellingen uit zijn betogende column op:
- Er is de diplomatiek erkende staat, de Heilige Stoel die zijn invloed kan doen gelden op wie niet tot die Kerk behoren.
- En er is de geschiedenis: een aanzienlijk deel van de wereld is een product van de christelijke traditie. Het katholicisme is daarom een beetje van iedereen.
- Er zijn twee kanten aan de Kerk: een religieuze en een wereldse.
- De redenen van de verwijdering, in België althans, zijn bekend.
- Opvattingen in de Kerk ontstaan op autoritaire manier.
- Intern bestaat er een verschil tussen de high church en de low church.
- Er is een grote kloof tussen religieuze organisatie en cultureel erfgoed.
- Deze verscheurdheid opent de weg naar een utopische idee: de radicale scheiding.
- Met haar eeuwenoude ervaring zou de high church als ‘een superuniversiteit’ het brede middenveld kunnen gaan inspireren, onafhankelijk van geloof, politiek of economie. Het Vaticaan, een staat van Filosofen Zonder Grenzen.
- Een paus voor de religieuze orthodoxie; een curator voor de wereldse afdeling.
Nou, nou! Ik sta echt te kijken van zoveel boude ideeën. Met het uitgangspunt ben ik het alvast eens : K is van iedereen. Eenheid in verscheidenheid. Diversiteit vergroot de levensvatbaarheid van de K en voorkomt de bloedarmoede waaraan ze in onze contreien momenteel ten prooi is. Dat men de zorg voor het wereldlijke aan een rector of curator zou moeten overdragen, lijkt me geen kwade idee. Dat de religieuze organisatie daar wel bij zou varen, ook daar kan ik inkomen. Het Anglicaanse onderscheid tussen high en low church is historisch gegroeid en heeft naar mijn bescheiden mening vooral te maken met de autoritaire manier waarop in de K de opvattingen in het verleden ontstonden. Een K die zich daarentegen op natuurlijke manier aanpast aan de omgeving waarin ze ontstaat of zich bevindt, wat kan daar tegen zijn? Juist dat lijkt me een voorwaarde voor haar levensvatbaarheid. Het Vaticaan, een plek voor de Meesters Zonder Grenzen, de theoretici van de Weg. Aanvaardbaar. En de practici van de Weg? Bestaat tussen die beiden eveneens een grote kloof in de K ? “Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven” is dit een weg om niet te volgen? K is ontegensprekelijk van iedereen! Al ooit beter en blijmoediger nieuws gelezen?
Blauwkruikje 