Tracasse – Laurence Vielle – Dichter des Vaderlands

Onze (Franstalige) Dichter des Vaderlands Laurence Vielle publiceerde op Gedichtendag een nieuw gedicht, als laatste nieuwjaarswens. Met dit gedicht wil zij tevens aandacht genereren voor het project ‘Douche Flux’ dichtbij station Brussel-Zuid.

Laatste nieuwjaarswens.
er zou/ zal een gebouw
komen midden in de stad
waar de thuislozen onderdak vinden
op zijn minst 400 of 500 thuislozen.
Zo is er het project ‘Douche Flux’ dichtbij station Brussel-Zuid
dat we in deze rijpdagen zeker moeten steunen.

De handschoenentijd is begonnen
handschoenen van voorbijgangers
geen nood zegt Momo
op het terras van de Union
het is handschoenentijd
eenzame handschoenen handschoenen voor niemand
dode bladeren op de grijze plavuizen
open handen van de arme sukkelaars
opgerold in de holte van de portieken
de wensen uitgerafeld
in het witte ochtendkrieken
elektrische lichtjes doven uit
op weg naar school
verloren handen van de bedelaars
verkleumd op het asfalt
voor iedere handschoen verloren
een bericht gezaaid
in de buik van de winter
het is handschoenentijd
handschoenen van voorbijgangers
wensen van de breekbaarste mensen
zeg geef mij onderdak
een dak geef mij onderdak
om niet van kou te creperen
een onderdak waar ik kan zitten
waar ik kan eten
waar ik mij kan ontlasten
een onderdak waar ik mijn moeë plunje
kan wassen
mijn zere lijf
een dak ja een dak
doe toch iets
jij
voor mij
maak je niet uit de voeten
geef mij onderdak
of ik word
een wrak
kijk me aan
ik heb het koud

Laurence Vielle

[Nederlandse vertaling: Vertalerscollectief van Passa Porta, 2016]

Bron | Laurence Vielle | Dichter des Vaderlands

Bron

Ochtend over Brussel
ik wandel tegen de stroom van alle arbeiders in
die uit de trein stappen
golf van gehaaste lichamen die de stad instromen
ik vertrek tegen de stroom van de bronnen van de Schelde in
ah wat een reis
de trein naar Bergen nemen
en dan de auto met Maarten Inghels
de Antwerpse dichter die tien dagen lang zal wandelen
van de bron naar zijn stad
we steken de grens over
ik vertrek tegen de stroom van de bronnen van de Schelde in
die zich van grenzen niets aantrekt
al honderd jaar waakt hij over
het gebeente van Verhaeren
Rimbaud de wandelaar is er ook voorbijgelopen
Hugo de grensspringer en zovele anderen
ah wat een reis de bron van de Schelde
stipje Gouy waar het water opborrelt
welke moederlijf voedt je?
Morgen geloof ik loop ik
naar de bronnen van mezelf
ik weet nog niet
in welke trein ik stap
op welk perron ik instap
overmorgen nog eens tegen de stroom in
loop ik naar de bron van het leven
van de vreugde van de tijd van de liefde
naar de bronnen van Europa ook
om Émile de Europese dichter te eren
het Europa van de wandelaars
van de trekkers van de herbronners
open voor wie van elders komt
Europa dat zijn korte adem voedt
aan de adem van de nieuwkomers
het sociale en insluitende Europa
dat op de kleinen steunt
Europa waar platteland
en valleien weer worden bevolkt
eens in het jaar wandelen we met ons allen
op zoek naar een bron
Europa ontwaakt vol gaten
ah wat zou ik graag naar die bron daar gaan
bron bron een druppel wijdt je in
bron van de donkere bodem maak onze talen weer nieuw
verfris voeten kelen
bevloei woorden overspoel lichamen
leg de weg voor ons open

*

Laurence Vielle, Dichter des Vaderlands
Vertaald door het Vertalerscollectief van Passa Porta (2016)

Bron: Poète National(er) Dichter des Vaderlands

 

Eerste keer | Dichter des Vaderlands

Eerste keer

Hola hoooola
draai maar wolken zing maar kermis
beef maar wegen monden ga wijd open staan
de eerste keer het is de eerste keer
de eerste keer dat wat?
dat de poëzie overspoelt belegert
tekeergaat aansteekt en vernieuwt
zo zie je vandaag 100 jonge dichters
van noord en zuid van west en oost
de woorden van hun eerste keer
beramen rijmen spuien
‘soms verkeerd maar nooit fout’
zoals Charles Ducal al schreef
de eerste keer dat je op de fiets wegstuift
de eerste heuvel die je beklimt
de eerste keer dat je de zee groet
de eerste liefde de eerste klap
de eerste zoen de eerste stortvloed
de eerste rouw terugkeer naar je eerste wortels
de eerste keer dat je het eind
van het eind van je straat verlaat
de eerste stier waar je trots op bent
het eerste oproer op aarde
het eerste boek dat je herleest
de eerste stap de eerste dood
de gruwel wordt banaal
de eerste droom eerste extase
de eerste breuk de eerste dans
elke dag de eerste dag
vanochtend ademen
de jonge dichters in mijn borst
fluiten ze tussen mijn lippen
ik loop op straat
in de onthutste wind van hun eerste keer
voorjaarstaal vonkende taal
razende taal vluchtende taal
geschokte taal beroer en waak
over de aarde die zich ingraaft
meer lucht! lucht! zeggen de dichters
gekneed door eerste keren
staart de stad me aan
wat valt komt ter wereld
en richt zich op na de storm
valt komt ter wereld
en openbaart ons als altijd nieuw
en bindt ons
mooie strompelaars
heerlijke hinkepoten
aan dezelfde levensboom.

Dit gedicht draag ik [Laurence Vielle] op aan de jeugd.

HONDERD jonge dichters tussen de 15 en 26 jaar namen deel aan het schrijfproject ‘dichter des vaderlands’ en schreven over hun eerste keer. In het Théâtre-Poème 2, waar het initiatief het daglicht zag, vieren we op 8 mei de publicatie van de bookleg la première fois / de eerste keer (éditions maelstrÖm), wat meteen ook het startsein betekent voor het 10de fiEstival maelstrÖm. Het boekje bevat de gedichten van de twee laureaten in de drie landstalen. Zelf gaan zij voortaan als jonge dichters des vaderlands door het leven. De gedichten van nog achttien Franstalige en Nederlandstalige deelnemers worden in de oorspronkelijke taal gepubliceerd.

Vertaald uit het Frans door het Vertalerscollectief van Passa Porta: Pierre Geron, Danielle Losman, Bart Vonck en Katelijne De Vuyst

Bron: Eerste keer | Dichter des Vaderlands

Je bent doelwit – Laurence Vielle

Hommage Emile Verhaeren | Dichter des Vaderlands

Emile Verhaeren werd door koning Albert I als eerste tot Dichter des Vaderlands van ons land benoemd. 100 jaar na zijn overlijden eert bpost deze Franstalige Vlaming met een postzegel, het koninginnenstuk in de nieuwe collectie postzegels van 2016.

In een prachtig ontwerp van GAL worden Verhaeren en zijn poëzie letterlijk één. Koen Stassijns – samensteller van de gloednieuwe Verhaerenbloemlezing Veerman – leidt de avond in. Charles Ducal, Dichter des Vaderlands 2014-2015 en Laurence Vielle, de huidige Dichter des Vaderlands, lezen hun favoriete gedichten van Verhaeren. De Franstalige muziekgroep Les Filles de Hirohito brengt poëzie van Verhaeren op muziek

Belgische instituten als het spoor en de post kunnen natuurlijk niet ontbreken in het traject van de Dichter des Vaderlands. De trein laat Charles Ducal aan zijn opvolgster, Laurence Vielle, en voor de post roept hij haar alvast aan zijn zijde. Voor de uitgifte schreven Charles Ducal en Laurence Vielle speciaal een gedicht.

Bron: Dichter des Vaderlands

Poste restante | Dichter des Vaderlands

VIEILLE FERME A LA TOUSSAINT

La ferme aux longs murs blancs, sous les grands arbres jaunes,
Regarde, avec les yeux de ses carreaux éteints,
Tomber très lentement, en ce jour de Toussaint,
Les feuillages fanés des frênes et des aunes.
Elle songe et resonge à ceux qui sont ailleurs,
Et qui, de père en fils, longuement s’éreintèrent,
Du pied bêchant le sol, des mains fouillant la terre,

Émile Verhaeren

uit: Toute la Flandre

Belgische instituten als het spoor en de post kunnen natuurlijk niet ontbreken in het traject van de Dichter des Vaderlands. De trein laat Charles Ducal aan zijn opvolgster, Laurence Vielle, en voor de post roept hij haar alvast aan zijn zijde. bpost stelt deze maand zijn nieuwe collectie postzegels van 2016 voor en het koninginnenstuk daarin is zonder twijfel de zegel gewijd aan Emile Verhaeren (21 mei 1855 – 27 november 1916), de illustere voorganger van onze Dichter des Vaderlands, in een prachtig ontwerp van GAL waarin de man en zijn poëzie letterlijk één worden. Voor de uitgifte schreven Charles Ducal en Laurence Vielle speciaal een gedicht.

Poste restante

Iemand wacht in een vreemde stad
in het postkantoor op een brief,
jaren al, maar de tijd is fictief.
Iemand wacht in een vreemde stad

op iets liefs, in de wetenschap dat
thuis, in een tijdloos nu, iemand
een inktspoor begint dat ginds
al zingt in het wachtende oog.

Zo schrijven zij samen een brief,
die zeker zal komen, vandaag nog,
iedere dag weer opnieuw. Misschien
glijdt hij nu in de bus, pas voltooid,

de postzegel opgedrukt als een kus.

Misschien komt hij nooit.

Charles Ducal

---

Il y a dans un home
d’une rue de Flandre
les lèvres fanées d’Hélène
103 ans cette année
je ne vais pas la voir
une fois par an
elle dépose un baiser
sur une enveloppe blanche
bonne fête elle me dit
fidèle comme la vie
tous les facteurs de Flandre
connaissent son écriture
claire et précise
plume
tous les postiers du monde
reçoivent son baiser
écume
tissé au timbre et à ses doigts plissés
vieil oiseau aux ailes de papier
traverse mon enfance
ce timbre-ci Hélène
oh comme je le désire
sous mes lèvres à tes doigts
sous tes lèvres à chez moi
pour un baiser encore.

Laurence Vielle

Bron: Poste restante | Dichter des Vaderlands