Vrienden zijn als bomen
en bomen buigen niet
bomen wuiven.
Eugeen Laridon
Het bovenstaande vers las ik onlangs op een bordje langs een wandelpad op een Brabantse ziekenhuissite. Mooi, dacht ik. Maar tegelijk associeerde ik de beschreven beweging van de bomen met wat ik gelezen had bij Peter Wohlleben. Bomen die wuiven, een vriendelijke gedachte. En dat bomen niet buigen? Wohllebens ervaring en onderzoek tonen aan dat bomen wel degelijk buigen, en soms massaal het loodje leggen, door tussenkomst van mens, dier of klimaatomstandigheden. Hij toont echter ook aan dat ze in de juiste biotoop, waar ze ‘autochtoon’(een vakterm) zijn een enorme veerkracht hebben. Daarom juist is dit boek – en het vers op een groene ziekenhuissite – inspirerend. Wie Het verborgen leven van bomen leest, weet meteen dat er een echte bomen- en bossenvriend, een natuurexpert aan het woord is. Weten wat bomen voelen, hoe ze communiceren en dat op basis van wetenschappelijk onderzoek en rijke persoonlijke ervaring, zijn de ontdekkingen die Wohlleben, uit een nog grotendeels onbekende wereld, deelt met zijn lezer. Zijn metaforiek, nergens zweverig, is poëtisch en getuigt van bijzondere inzichten: moederbomen die hun kinderen opvoeden zodat het geen straatkinderen worden die te snel groeien en dus een kort leven beschoren zijn, de taal van de bomen, de liefde, de solidariteit of het samen staan we sterker, de burn-out, het tijdgevoel, …
Kortom, de auteur slaagt erin ‘het geluk dat bomen kunnen verschaffen’ over te brengen op zijn lezers. Het verborgen leven van bomen is daarom een absolute aanrader voor elke bos- en natuurvriend en bij uitbreiding voor ieder die de taal van bomen wil leren verstaan.
Website van de auteur: Peter Wohlleben
Blauwkruikje 