Hoe voelt het wanneer je na een decennium weer een kijkje gaat nemen in een voormalige werkomgeving, een secundaire school in hartje Mechelen nabij het Kruidtuinpark ? Dat probeerden we uit tijdens een rondleiding op de campus Kruidtuin van de Thomas More Hogeschool in diezelfde stad.
Alle gebouwen van de voormalige secundaire school werden verkocht aan de hogeschool en gingen er deel van uitmaken. Onze rondgang door de lokalen, zalen en klassen van ons vroegere werkterrein gaven ons het gevoel in een kleine pedagogische utopie terecht te zijn gekomen.
Op deze campus word je leraar, lezen we in grote witte letters op de ramen van het gebouw waar de kleuterschool-, lagere school- en secundaire schooljuffen en -meesters hun opleiding genieten. Het onthaal met secretariaatshoek, de docentenkamer of personeelskamer – de directie heeft er geen eigen lokaal – en de stille werkruimte ogen strak en modern maar hebben een warme, houten look.
In het leercentrum dat werd ontplooid in de voormalige kloosterruimten: een overvloedig en zeer gedifferentieerd aanbod van leermiddelen, digitale en andere, en werk- en leeshoeken. De kapel van de zusters: een lezingenzaal met projectiemogelijkheid op groot scherm.
We wandelen verder door een klein studentenrestaurant op de plek waar zich vroeger de wetenschapslokalen bevonden en overal zien we hellende vlakken en voorzieningen voor studenten met een beperking.
De oude turnzaal werd The Creativity Gym met retromeubeltjes en de bok als lezenaar, met gezellige keuvel- en werkhoeken; de kloostertuin een zwiebeltuin met zelf ontworpen houten klim- en klautertuig. Aan het gebouw van de secundaire school werd een liftkoker aangebracht die het vooral ook de studenten met beperking makkelijker maakt om de hoogste verdieping te bereiken. In de inkomhal staan kratjes met lekker gezonde appels in plaats van snoepautomaten. De studenten pikken er graag eentje uit voor ze de trap naar hun leslokaal nemen. De oude feestzaal werd een riante aula, de studiezaal een evenementenhal.
Aan het eind van onze rondleiding schuiven we met z’n elven aan een tafel in de docentenkamer. In de nabijgelegen open keuken (het voormalige secretariaat) pruttelt de FairTrade-koffieautomaat voor een lekker bekertje koffie. Ook de koekjesdoos gaat een paar keer rond. Het wordt een hartelijk en warm onthaal in een ongecompliceerde en dynamische leeromgeving.
Velen onder ons kwamen met de trein. Op onze terugweg leidde onze gids ons nog even rond in de gebouwen van campus De Vest langs de ring. Via de ring en de passerelle lopen we terug naar het station, een weg die duizenden studenten hier elke dag nemen.
Wie zich nu afvraagt wat met de centen van de verkoop van die secundaire schoolgebouwen gebeurde, die moet hier even een kijkje nemen. Onze gids sprak van een bruidsschat die we meebrachten toen we naar deze plek verhuisden. De lezer kan zelf nagaan of het een geslaagd huwelijk werd.
Blauwkruikje 