Claude Monet – Le jardin japonais, 1899 Henri Matisse – La danse (tweede versie), 1910 Rogier van der Weyden – De kruisafneming, 1435 Rembrandt – Zelfportret met twee cirkels, 1699 Sandro Boticelli – De geboorte van Venus, 1423 Votiefbeeld uit Benin Pablo Picasso – Guernica, 1937 Mies van der Rohe – Farnsworth House, 1945 -1951 Christo – Le Pont Neuf, 1985
Hoe definiëren we een meesterwerk anno 2019? Welke zijn de criteria?
Uiteraard zijn er de technische vereisten van compositie, ruimteschikking, kleur, vorm en licht/donkercontrast, die met brio moeten nagekomen worden. Maar even belangrijk is de boodschap van het werk, die in de XXIe eeuw nog relevant moet zijn. Tevens moet het kunstwerk innoverend zijn en moet het ook een diepe universele menselijkheid en grandeur bevatten. Oppervlakkigheid, banaliteit, sentimentaliteit, gekunsteldheid of platsvloersheid passen hier niet.
Christiane Struyven beschreef een 12 -tal meesterwerken uit diverse tijdperken, continenten en disciplines en vertelde daarbij over hun ontstaansgeschiedenis. Ze toonde daarnaast werken over hetzelfde thema van andere kunstenaars en maakte duidelijk waarom het in het ene geval om een topwerk gaat en in het andere helemaal niet. Tal van vragen kregen in dit verband een zeer klaar antwoord. Ze liet daarom haar keuze ook vallen op werken waarrond een algemene consensus bestaat omdat de lezing niet meteen een kunstdebat op het oog had.
Waarom spreken Griekse klassieke bronzen naakten uit 440 V.C. of Afrikaanse terracotta beelden van anonieme Nigeriaanse beeldhouwers uit de 13e eeuw ons vandaag nog steeds aan? Hoe kunnen “De Kruisafneming” van Rogier Van der Weyden uit 1435 en sommige schilderijen van Rembrandt, Monet en Matisse ons heden nog betoveren? Wat maakt Picasso’s Guernica uit 1937 zo tijdloos?
Waarom inspireert een iconisch minimalistisch interieur van Mies van der Rohe uit 1951 ons al bijna 70 jaar? Waarom vinden we “Le Pont Neuf” van Christo uit 1985 zo mooi?
Vergelijkingen van zelfde thema’s, gebracht door verschillende kunstenaars verhelderden veel over de kwaliteit en relevantie van meesterwerken, ongeacht hun herkomst in tijd of plaats. Het werd een bijzonder interessante, interactieve uiteenzetting die jammer genoeg veel te snel voorbij ging.

Christiane STRUYVEN studeerde rechten (K.U.L.) en kunstgeschiedenis (University of Cambridge). Ze behaalde ook een diploma van antiquaire. In Mexico werkte ze voor het Ministerie van Opvoeding en maakte er expo’s over universele schilderkunst aan de hand van fraaie reproducties. Ze was 25 jaar lang advocaat aan de Balie van Brussel. Eerder was ze TV presentatrice bij de VRT, bestuurder bij de Belgacom Art Foundation en raadgever van de Commissaris-Generaal Europalia Mexico. Sedert 2010 geeft ze talrijke free-lance voordrachten over XXe – en XXIe – eeuwse kunst o.m. voor de Koninklijke Bibliotheek van België, Bozar, BRAFA, het Ministerie van Buitenlandse Zaken van België, le Musée Picasso Paris, le Musée Matisse Nice, Los Amigos del Prado Madrid.
Dit is op The Sausage Machine herblogd.
LikeGeliked door 1 persoon